- زیارت عاشورا؛ حدیث قدسی 12
- یگانه شدن جان 20
- برگشت به مقام عنداللهی 24
- خونی که هرگز هدر نمی رود 44
- پدر امت 50
- دریچه های تقرب به خدا 70
- جبهه ای زنده و فعّال 76
- طلب مقام محمود 82
- انتظار پاداشی بزرگ 86
- بزرگ ترین تقاضا 93
- غم غربت 96
- مدیریت حُبّ و بغض 101
- لعنت های جان بخش 105
- ملاقاتی روحانی 108
- بهترین راه اصلاح نفس 110
- زیبایی های کربلا 117
خانواده ی حضرت، آن چنان اشک می ریختند که در و دیوار به لرزه در می آمد و آن ها نیز از این طریق زمینه ی سیر به مقام حضرت سیدالشهداء علیه السلام را برای خود فراهم می کردند و در ذیل آبرویی که آن حضرت نزد خداوند دارند، از خدا می خواستند تا خداوند آن ها را نیز آبرومند گرداند و به شیعیانشان همین راه را آموختند.
دریچه های تقرب به خدا
سپس اظهار می داری:
}یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَی اللَّهِ وَ إِلَی رَسُولِهِ وَ إِلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ إِلَی فَاطِمَهَ وَ إِلَی الْحَسَنِ وَ إِلَیْکَ بِمُوَالاتِکَ{
ای اباعبدالله! من از طریق ارادت ورزی به خود شما می خواهم به خدا و رسول خدا و به امیرالمؤمنین و حضرت فاطمه و امام حسن و به خودتان تقرّب جویم.
ملاحظه بفرمائید! خطاب به امام حسین علیه السلام می گوئید من با عشق به شما، به خدا تقرّب می جویم، حتی اگر بخواهم به خدا تقرب پیدا کنم، با محبّت به شما ممکن است. همچنین دریچه ی تقرب من به پیامبر و ائمه ی معصومین علیهم السلام، همه و همه از طریق ارادت به شما صورت واقعی به خود می گیرد. چون با