آفتاب در مصاف: علل و ابعاد حادثه ی عاشورا برگرفته از بیانات حضرت آیت الله العظمی خامنه ای ( مدظله العالی) رهبر معظم انقلاب اسلامی صفحه 36

1361-3-26

شهادت امام علیه السلام ؛ حیات ابدی اسلام

شخصیّت های برجسته وقتی در راه یک آرمانی به شهادت میرسند، اگرچه با فقدان خود، آن جریان یا آن انقلاب یا آن جامعه را از یک وجود ذی قیمت محروم میکنند، اما به وسیله ی فداکاری خودشان و خون و شهادت خودشان، آن جریان را تقویت میکنند؛ دقیقاً مثل آن چیزی که در مورد همه ی شهدای بزرگ ما در طول تاریخ اتّفاق افتاده و نمونه ی بارز آن ، عاشورای حسینی است. شخصیّتی مثل حسین بن علی علیه السلام با ارزش و ارج غیرقابل تصوّری که دارد، وقتی از میان جامعه ی بشری مفقود میشود، فقدان او یک ضایعه ی جبران ناپذیر است؛ اما فداکاری این فقدان، آنقدر بزرگ است که جریانی را که حسین بن علی علیه السلام به آن وابسته است، حیات ابدی می بخشد.

این خاصیّت فداکاری است؛ خاصیّت خون است. وقتی ادّعاها با خون انسان امضا میشوند، صحّت آن برای همیشه ثبت میشود. حادثه ی کربلا هم تأثیرات بزرگی در عواطف مردم در طول سالیان دراز بهوجود آورد.

شاید به جرأت بتوان گفت کلّیّه ی انقلابهایی که بعد از حادثه ی عاشورا در طول چند قرن اتّفاق افتاد، مستند به حادثه ی عاشورا بود؛ از آنجا الهام میگرفت و به آنجا استناد پیدا میکرد؛ چنین تأثیر عظیم تاریخی را در روند انقلابهای اسلامیِ آن زمان، دورانهای نخستین، داشت.

هیچ حادثه ای را نمیتوان با حادثه ی عاشورا مقایسه کرد؛ همان طور که در کلمات امام حسن مجتبی علیه السلام هست:

«لا یَوْمَ کَیَوْمِکَ یَا أَبَاعَبْدِالله»؛(1)

هیچ روزی مثل روز عاشورا نیست. یعنی اگر بخواهیم ابعاد حادثه ی