تجلی قرآن در حماسه عاشورا صفحه 111

ب - امام حسین علیه السلام در کربلا افق تازه ای را از تعامل با قرآن گشود که به بازتاب تفسیر و تبیین برخی آیات انجامید. این بازتاب، از رهگذر آگاهیِ دقیق و عمیق امام حسین علیه السلام به مقصود آیات پدیدار گشته است. از این رو، می توان گفتار و رفتار آن حضرت علیه السلام را مفسر و مُبیّن آیات دانست. پذیرش این مطلب، بیانگر ضرورت توجه جدّیِ مفسران به حادثه کربلاست. بایسته آن است که مفسران، به ویژه مفسران شیعی، با درنگ در بُعد قرآنیِ حادثه کربلا، به تفسیر و تبیین مراد آیاتِ مرتبط با پیام این حماسه بپردازند و از این میراثِ سرشار و پرمایه به گونه شایسته، بهره ببرند.

ج - اهمیت فوق العاده بُعد قرآنیِ نهضت حسینی را نسبت به ابعاد دیگر آن نمی توان انکار نمود. از این رو، باید تمام تلاشهایی که در آستانه این نهضت می شود، مانند عاشوراپژوهی، ادبیات عاشورایی، سخنرانی، عزاداری، نوحه سرایی و...، با گرایش به کشف و بازگوییِ زوایای مختلف این بُعد، انجام پذیرد. چنین رویکردی به نهضت حسینی، آشنایی مخاطبان با ژرفای معارف آن و طراوت و شادابی همیشگی بازخوانیِ حماسه طف را برای مخاطبان به دنبال دارد. همچنین زمینه ای فراهم می نماید تا دیگر فرقه های مختلف اسلامی، مانند اهل سنت، با این نهضت آشنا گردند؛ چه تمام فِرَق اسلامی، در والاییِ معارف قرآن و ضرورت پذیرش آن هماهنگند و چنین توافقی، انگیزه کافی را برای آشنایی آنان با این نهضت که دارای بُعد قرآنی است، به وجود می آورد.

کوتاه سخن این که، ضرورت بازگشتِ امتِ اسلامی به قرآن و وارد نمودن قرآن در متن زندگی؛ لزوم به کارگیری معارفِ به دست آمده از این نهضت در تفسیر آیات مرتبط؛ محوریتْ بخشی به این بُعد به هنگام بازگویی حادثه عاشورا، همگی نتایجی است که از بازخوانیِ حماسه حسینی با تأکید بر بُعد قرآنی آن به دست می آید.