تجلی قرآن در حماسه عاشورا صفحه 24

پیامبر صلی الله علیه و آله با او سخن گفت و او را از حوادث آگاه ساخت، و به او وعده پاداش الهی داد.(1)

بدین سان، حوادث آن شب برای امام علیه السلام مانند آیاتی است که حمایت الهی برای حضرت موسی علیه السلام را بازگو می کند و در مصاف با دشمن و طاغوت زمان به او دلگرمی و آرامش می بخشد. شاید امام علیه السلام پس از این رؤیای صادق و یا مکاشفه، استوارتر از گذشته به انجام رسالت الهی اش مصمم گردید و بی هیچ بیمی از پیمان شکنیِ کوفیان و نبرد با یزیدیان، همچون موسی، انجام رسالت آسمانی اش را پی گرفت.

ج - پروا از خشم الهی

مواردی از سخنان امام حسین علیه السلام که جری و تطبیق در آن، ناظر به سیره حضرت موسی علیه السلام بوده، یاد شد. افزون بر این موارد، گاه امام حسین علیه السلام یاران و همراهان حکومت اموی را همچون مسیحیان و یهودیان گمراه ارزیابی می کند و آنان را از خشم الهی بیم می دهد.

نمونه ای از این موارد، ضمن محاجّه امام حسین علیه السلام با لشکریان اموی در روز عاشورا دیده می شود. امام علیه السلام در حالی که بر شمشیر تکیه زده بود، برخاست و با صدای رسا فرمود: شما را به خدا! آیا مرا می شناسید؟ گفتند: آری، تو پسر رسول خدا و سبط اویی. سپس امام علیه السلام در ادامه نسبتِ خود با پیامبر صلی الله علیه و آله و حضرت علی علیه السلام و نیز حضرت فاطمه علیها السلام را یاد نمود. آنان نیز به درستی سخنان امام علیه السلام اقرار، و آگاهیشان را به این نسبتها تأیید نمودند.

آن گاه امام حسین علیه السلام فرمود: با این که از نسبت من با این بزرگوران، آگاهید چگونه خونم را حلال می شمارید؟ گفتند: این همه را نیک