تجلی قرآن در حماسه عاشورا صفحه 76

آیا این همه، نشانگر جایگاه والای قرآن نزد امام حسین علیه السلام و بیانگر دلبستگی و انس به قرآن نیست؟ انسی که در کلام محمد بن حنفیه چنین بازگو شده است: حسین بن علی علیهما السلام در خردسالی پیش از آن که زبان آموزد و سخن بگوید، آیات وحی را تلاوت می نمود؛ «وَ قَرَأ الوَحیَ قَبل أن یَنطِق».(1)

ب - نعمت بزرگ آگاهی از قرآن

در نظر انسانهای ژرف نگر و حق مدار، آگاهی از معارف قرآن و آشنایی با آن، نعمت بزرگی است که باید همواره خدا را بر آن ستود. چنین کسانی به درستی دریافته اند که اگر آگاهی از معارف قرآن با فهم معارف و عمل به آموزه های آن همراه گردد، به کامیابی در دنیا و سعادت در عقبی، فرجام می پذیرد. نمونه ای برجسته از این دیدگاه در سخنان امام حسین علیه السلام منعکس شده است.

امام سجاد علیه السلام سخنان شب عاشورای سالار شهیدان علیه السلام را چنین گزارش نموده اند: پدر بزرگوارم رو به اصحاب، چنین فرمود: خدای بی همتا و بلندمرتبه را با بهترین و نیکوترین ستایشها می ستایم و او را در خوشی و آسایش، و رنج و سختی سپاس می گویم. خدایا تو را سپاس که به ما خاندان پیامبر، نعمت رسالت ارزانی داشتی و با نبوت، کرامت بخشیدی و به ما قرآن را آموختی؛ «اللّهمّ إنّی أحمدک علی أن أکرمتنا بالنبوّه و علّمتنا القرآن».(2)