بازشناسی نهضت عاشورا صفحه 138

ألا و أن هؤلاء قد لزموا طاعه الشیطان و ترکوا طاعه الرحمن و أظهروا الفساد و عطّلوا الحدود و استأثروا الفی ء و أحلوا حرام اللّه و حرموا حلاله و أنا أحق من غیّر... نفسی مع انفسکم و اهلی مع اهلیکم. فلکم فیّ أسوه...»(1)؛ مردم! پیامبر خدا فرمود: هرکه سلطان ستم گری را ببیند که حرام خدا را حلال می شمارد و پیمان الهی را زیر پا می نهد، با سنت رسول الله مخالفت می ورزد، در میان مردم به شیوه ی ستم و تجاوز عمل می کند و در عین حال با کردار و گفتارش علیه او به غیرت نیاید، بر خدا حق است که او را هم، در ردیف او بنشاند. آگاه باشید که این جماعت به پیروی شیطان چسبیده اند و فرمان خدا را رها کرده، فساد را آشکار ساخته اند و حدود الهی را به تعطیلی کشانده، اموال عمومی را به خود اختصاص داده اند و حرام های خدا را حلال دانسته، حلالش را حرام کرده اند؛ و من سزاوارترین کسی هستم که به غیرت بیایم. در این بیعت شما، جانم با جانتان و کسانم با کسان شماست. و شما باید که به من اقتدا کنید...

3 ) شبکه ی پیام سریع و مطمئن

واضح است که در آن روزگار شبکه ی اطلاع رسانی قوی و سریعی وجود نداشته و تنها از طریق پیک های محلی، یعنی عرب های تندرو و چست با اسبانی چالاک و ورزیده، که از بیراهه به مقصد می رفتند و مسیر یک ماهه را در ده روز - مثلاً - طی می کردند این کار امکان پذیر بوده است؛ به خصوص در مورد یک دستگاه مخفی ضد حکومت، بیش از این نمی توانسته امکانی وجود داشته باشد. امام علیه السلام از وجود چنین شبکه ای برخوردار بوده است. امام علیه السلام به وسیله ی همین دستگاه بود که در جریان اوضاع عراق قرار می گرفت و پیک مخصوص مسلم از کوفه حضرت را بر عزیمت بدان سمت مصمم نمود. علاوه بر این، مردم طبعا به هنگام بروز مسأله ی حاد اجتماعی حساس می شوند و