بازشناسی نهضت عاشورا صفحه 143

5 ) پایگاه اجتماعی قوی

اما مسأله ی پایگاه اجتماعی قوی، که ابن خلدون آن را برای یزید علیه العنه بیشتر از امام حسین علیه السلام می شناسد و همین پندار را دلیل شکست امام می داند، چیزی است که اگر کسی اندک اطلاعی از تاریخ و موقعیت های قبایل عرب داشته باشد می داند امام حسین علیه السلام ، نه تنها به خاطر انتساب به پیامبر صلی الله علیه و آله (که ابن خلدون آن را نادیده می انگارد و می گوید در روزگار امام حسین علیه السلام عصبیت های جاهلی عود کرده بود و بر شرف دینی که امام علیه السلام از آن برخوردار بوده چربیده بود) که به خاطر همان شوکت اجتماعی عربی و شرافت قومی - به دلیل انتساب به سید بطحا یعنی هاشم بن عبد مناف - بر یزید و دودمان امیه برتری داشته است و در مردم از شوکتی به مراتب بالاتر از یزید برخوردار بوده است. ثانیا چندان هم سخن ابن خلدون درست نمی نماید که بالکل عصبیت دینی رخت بربسته باشد و جای خود را به عصبیت قومی داده باشد.(1) زیرا در همان مجلس ولید، که از امام برای بیعت با یزید دعوت کرده بود، وقتی امام استنکاف نمود و از مجلس بیرون رفت. مروان به ولید گفت: نباید او را رها می کردی یا بیعت می کرد و یا او را می کشتی. ولید برآشفت و رو به مروان کرد و گفت: تو نابودی دین مرا می خواهی؟ به خدا که اگر دنیا و ما فیها را به من بدهند من کشنده ی حسین نیستم. آیا حسین را بکشم که فقط گفته است