بازشناسی نهضت عاشورا صفحه 144

بیعت نمی کنم؟ به خدا اعتقادم این است که آن که آلوده به خون حسین بشود روز قیامت نزد خدا کفه ی حسناتش خالی است. و این گفته نشان می دهد، موقعیت دینی امام علیه السلام نزد امویان هم اعتبار داشته است تا چه رسد به دیگران.

اسناد متعددی موجود است که بر داشتن موقعیت اجتماعی بسیار بالای امام علیه السلام در عصر خود دلالت می کند:

1 ) در سند دیگری می خوانیم که مروان به ولید گفت: اگر او امشب از این جا بدون بیعت بیرون برود دیگر دستت به وی نخواهد رسید، مگر پس از جنگ و کشتار وسیعی؛ بهتر است همین جا حبسش کنی تا آن که یا بیعت کند و یا گردنش را بزنی. امام علیه السلام پس از شنیدن این سخنان از جا جست و رو به مروان کرد و گفت: پسر زن چشم آبی! تو می خواهی مرا بکشی یا او؟ به خدا که خیلی بیراهه می روی. (و در روایت خوارزمی امام علیه السلام گفت تویی که دستور قتلم را می دهی؟ اگر می خواهی امتحان کن! بلند شو اگر راست می گویی گردنم را بزن!(1)) و این حرکت مقتدرانه ی امام علیه السلام در میان گارد ولید نشان از داشتن آن چنان موقعیتی می دهد که به ولید یا مروان جرأتی در آن حد نمی دهد. این در حالی است که ابن زبیر که او هم از موقعیت عربی بالایی برخوردار بود، از ترس ولید در خانه ی خود پنهان شده بود و در مقابل تهدید و دشنام رئیس پلیس ولید به عذرخواهی افتاده، و وعده ی آمدن در آینده می دهد.(2)

2 ) ابن زبیر در مکه با امام علیه السلام ملاقات می نماید و از امام می خواهد که قیام خود را آغاز کند و به امام علیه السلام قول می دهد که من هم با تو بیعت می کنم و از تو جدا نخواهم شد. این امر در حالی معنا می دهد که بدانیم ابن زبیر خود، داعیه دار خلافت است و حقیقتا هم از آن موقعیت برخوردار بود. چنان که دیدیم بعد از شهادت امام علیه السلام برای مدت چهار سال خلافت خود را اعلام کرد و دستگاه یزید از دفع او عاجز ماند. با این قیاس منطقی