بازشناسی نهضت عاشورا صفحه 145

می توانیم به اوج عظمت و موقعیت اجتماعی امام علیه السلام پی ببریم.(1)

3 ) مهم ترین ادعا برای این مطلب چیزی است که حتی از لابه لای سخنان باطل یزید وقتی سر امام علیه السلام را به نزد او آوردند قابل استنباط است.

یزید رو به حاضران کرده می گوید: می دانید این از کجا سرچشمه گرفت؟ و سپس ادامه داد: حسین معتقد بود که پدرش علی از پدرم برتر است و مادرش فاطمه از مادرم، و جدش رسول الله از جدم، و خودش نیز از من برتر و سزاوارتر به این امر است. اما این که پدرش برتر باشد در واقعه ی حکمیت معلوم شد (مغالطه کرد)، ولی این سخن که مادرش برتر است به جان خودم سوگند که فاطمه دختر پیامبر از مادرم به مراتب برتر است، و اما جدش، باز هم به خدا سوگند کسی نیست که به خدا و روز قیامت ایمان داشته باشد و بتواند برای رسول الله در میان ما همتا و برابری بیابد. ولی حسین فقط در این جا اشتباه کرد که از در اجتهاد و فقه خود وارد شد و این آیه را نخواند که: «قُلِ اللّهُمَّ مالِک الْمُلْک تُوءْتِی الْمُلْک مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْک مِمَّنْ تَشاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِیَدِک الْخَیْرُ إِنَّک عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ». یزید پیروزی خود بر امام حسین علیه السلام را فقط مشیت الهی می داند نه عزت و اعتبار اجتماعی، و در این قسمت معتقد است که حسین بر من می چربد (با این حال چگونه برخی مانند ابن خلدون بی راهه می روند!).(2)

4 ) سند عینی دیگری که به وقوع پیوستن آن، این موضوع را اثبات می نماید، قیام های پیاپی توابین و دیگران در انتقام گیری از خون شهیدان مظلوم کربلاست که سرانجام به زوال دولت یزید منتهی شد؛ همان چیزی که معاویه، یزید را از آن پرهیز می داد. چه آن که در این قیام های وسیع و مکرر تمامی منطقه ی عراق و حجاز به حرکت درآمده بودند، و این خود دلیلی بر موقعیت اجتماعی بسیار بالای امام علیه السلام است. پس امام از این