بازشناسی نهضت عاشورا صفحه 148

اجاء).

پاسخ همان چیزی است که امام علیه السلام به طرماح گفت؛ یعنی اگر امام علیه السلام براساس عهدی که در پاسخ بیعت کوفیان و بصریان طی نامه ی خود با آنان بسته بود عمل نمی کرد، جای اعتراض مردم بر امام علیه السلام باقی بود، وانگهی نقض عهد از گناهان بزرگ است و امام علیه السلام به همان دلیلی که امام است، از ارتکاب اعمالی این چنین بری است. مسأله ی دیگر آن است که پس از اهمالی که ولید در مورد امام علیه السلام به خرج داد، یزید او را عزل و عمرو بن سعید العاص را با حفظ سمت، والی مدینه گردانیده بود و او هم همان روشی را که در مکه اعمال می کرد در مدینه اعمال و دامنه ی فشار را تنگ گردانیده بود، لذا مکه و مدینه هر دو ناامن شده بودند. لیکن کوفه هنوز برق امیدی داشت. دیگر آن که این اخبار یقین نمی آورد و در منزل ذی حسم یا قادسیه، وقتی آن حضرت به نقض عهد آنان یقین نمود از حر خواست تا اجازه دهد به جایی دیگر برود و حر هم مانع نشد. اما پس از چندی پیکی از کوفه برای حر پیامی آورد که نگذارد امام به هیچ نقطه ای برود، لذا حر از ادامه ی مسیر امام به هر نقطه ی دیگر جلوگیری کرد.(1)

بخش دوم: شناخت امام حسین علیه السلام

در حقیقت اگر بخواهیم به کنه کار امام علیه السلام واقف شویم، باید رازهای نهفته ای را که در کارهای امام بوده است بگشائیم. این امر علاوه بر این که به ما در آشنایی با نوع کار امام کمک می کند، به بخش عمده ای از شبهات نیز پاسخ می دهد. امام در برابر پرسش ها و شبهات به هر کسی مطابق درک و میزان فهم و درایتش پاسخ می دهد. مثلاً به ابن عباس و ابن زبیر می گوید: «استخیر الله و انظر ما تکون»؛ استخاره می کنم ببینم چه خواهد بود.(2) و به ابن زبیر می گوید: «إنّ أبی حدثنی إنّ بها کبشا یستحلّ حرمتها فما أحبّ أن