بازشناسی نهضت عاشورا صفحه 170

عدم تأثیر انگیزه ی درست در خوبی کار

ما اگر چه بر این عقیده ایم که انگیزه ی آنانی که برخی از کارهای نسنجیده را انجام می دهند، مانند قفل در بدن نمودن و یا سینه خیز برای زیارت امام حسین علیه السلام به طرف مرقد ایشان رفتن، محبت فراوان و ارادت بسیار آنان به سالار شهیدان علیه السلام است، ولی تنها خوبیِ انگیزه برای خوبی کار کفایت نمی کند، بلکه باید کاری را که انسان با انگیزه ی خوب انجام می دهد، پسندیده و معقول و مورد تأیید شرع باشد. ما می بینیم آن شیوه ای از عزاداری مورد تأیید شرع است که در مبانی اسلامی وارد شده باشد و شیوه هایی که مغایر با عقل و روش امامان علیهم السلام و شیوه ی فقها و سیره ی عقلا و متشرعه است و هیچ گونه تأییدی در مبانی اسلامی حتی یک خبر ضعیف در مباح بودن آنها، وجود ندارد نباید با عزاداری مقرون شود.

آنچه باعث تأسف و تأثر می شود این است که برخی از شیوه ها و کارهای ناپسند را در مراسم عزاداری به حساب شرع می آورند و به عنوان عبادت و از اسباب تقرب به خدا مطرح می کنند، در حالی که هیچ گونه دلیلی بر مشروعیت آنها وجود ندارد، زیرا نه در تاریخ نقل شده و نه در هیچ روایتی وارد شده که امامان علیهم السلام اصحاب و یارانشان را در انجام چنین کارهایی اجازه داده یا خود ایشان آنها را انجام داده باشند. علاوه بر این، کارهای یاد شده، نه موافق با سیره ی عقلا و نه موافق با سیره ی متشرعه است و باید دانست اگر عملی را بدون دلیل شرعی به دین نسبت دهیم، بدعت و حرام محسوب می شود. بزرگ ترین گناه این است که انسان بدعت را به جای مستحب محسوب نماید عنوان شعائر را نمی توان بر کارهای مذکور اطلاق کرد، زیرا شعائر بر آن کارهایی اطلاق می شود که دارای ویژگی های زیر باشند:

1 ) نمایان گر مقاصد شریعت و منسجم با حدود و شرایط آن؛

2 ) باعث طاعت خدا؛

3 ) خاصیت فراخوانی به صلاح و اصلاح و راه مستقیم و دوری از فساد و افساد و راه انحراف؛