بازشناسی نهضت عاشورا صفحه 194

در پاسخ هایی که به افراد ناصح و دلسوز می دهد به خوبی می توان این باور را نیز مشاهده کرد. به عنوان نمونه زمانی که عبدالله بن عباس از آن حضرت علیه السلام می خواهد که از رفتن به کوفه صرف نظر کند؛ حضرت علیه السلام با تأکید بر این که موضع او در این مسیر موضع و موقعیت ابراهیم خلیل است، زمانی که خواستند او را در آتش بیاندازند، به این کلام تمسک می جوید: «حسبی الله و نعم الوکیل».

و هنگامی که مسلم بن عقیل را روانه ی کوفه می کند این جمله را بدرقه ی راه او می نماید: که خداوند آن گونه که دوست دارد مأموریت و کار تو را به سرانجام خواهد رساند(1).

همچنین، در پاسخ به ابوبکر بن عبدالرحمن، که متقاضی انصراف آن حضرت علیه السلام از رفتن به کوفه است می فرماید: آن چه خداوند مقدر نموده انجام خواهد شد(2).

در آخرین لحظات حیات، عاشقانه ترین و عارفانه ترین مناجات را برای همیشه ی تاریخ به یادگار می گذارد که گنجینه ای غنی است از عرفان اسلامی، آنجایی که آخرین صفحات زیبای زندگی این جهانی خودش را با این معارف بلند بست، ولی برای همیشه ی تاریخ صفحات پرفروغ دین را گشود که تا عاشورا هست هیچ گاه این صفحات بسته نخواهد شد. زیرا که او در آن لحظات دل در گرو معبودی داشت که: ... متعالی المکان عظیم الجبروت شدید المحال غنی عن الخلائق ... بود.(3)

ثمره ی خلوص

جهاد و شهادت برای احیای دین

بر مبنای چنین باور و اعتقادی است که وقتی برای اهل بصره نامه می فرستد، در فرازی از

1- - احمد ابن اعثم کوفی، الفتوح، 1406 ه.، دارالکتب العلمیه، ج 5 ، ص 36 .
2- - علی بن حسن ابن عساکر، تاریخ مدینه الدمشق، 1417 ه.، دارالفکر، ج 7 ، ص 140 .
3- سید محمد تیجانی، ابصار العین فی انصار الحسین علیه السلام ، 1381 ،      .