بازشناسی نهضت عاشورا صفحه 217

است همه ی تاریخ و نسل ها را به حرکت و جنبش وادارد.(1)

آری، بدین ترتیب، حسین با قربانی کردن جان خود در راه عقیده و هدف نهایی اش، یعنی یاری کردن حق و بالا بردن کلمه ی خدا در زمین، پیروز گردید.

او در نامه ای که به بنی هاشم نوشت، می گوید:

«اما بعد، هر که از شما به من پیوندد، به طور حتم شهید شود و هر که پس ماند، به پیروزی و صلح نرسد».

این نامه می گوید: در پیوستن، شهادت و در پس ماندن، باختن نبرد است.

نتیجه ی سخن

انسان با شخصیت و شرافت انسانی اش در فضاهای آسمان پرواز می کند، اما همین انسان وقتی که انسانیت خویش را از دست بدهد، به پست ترین مرحله، سقوط می نماید.

اگر خواسته بودیم به سبب آن علم که به او داده بودیم به آسمانش می بردیم، ولی او در زمین بماند و از پی هوای خویش رفت (اعراف، 176).

حسین علیه السلام به نام انسانیت والا فریاد می زد تا انسان را به این مقام والای انسانی برساند، اما یزید شیفته ی فرومایگی هایی بود که کرامت انسان را به زیر می کشید.

سید قطب حرف عجیبی دارد، در ذیل آیه ی إِنّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا می گوید: تو اگر بخواهی نصرت الهی را مشاهده و لمس کنی به کربلا برو و نگاه کن به روز عاشورا تا ببینی چگونه خداوند حسین بن علی علیه السلام را نصرت داد و او را بریزید پیروز کرد. حسین علیه السلام مثل اعلای پیروزی و نصرت خداست.

سید قطب سنی مسلک است و داخل جامعه ی شیعه هم بزرگ نشده که این