بازشناسی نهضت عاشورا صفحه 224

در روایات معصومین علیهم السلام ، واژه ی احیای امر ما فراوان آمده است که آن بزرگان با عناوین گوناگون رسالت عالمان وارسته و فرهیختگان شیعه را در دوره ی غلبه ی بدعت ها و ظهور تحریفات، احیای امر خودشان می دانسته اند و این سنت را شیوه ی معمول متدینان و دانشمندان و درد آشنایان دینی معرفی فرموده اند. در روایات معصومان علیه السلام ، عمل بزرگ حضرت مهدی علیه السلام ، عملی احیاگرانه محسوب شده است.

علی علیه السلام ، در توصیف عمل امام زمان علیه السلام می فرماید: «یحیی میت الکتاب و السّنّه»(1)؛ یعنی حضرت مهدی علیه السلام ، هنگام ظهور، آنچه را که از کتاب و سنت مرده است، احیا می فرماید.

آیا دین حق می میرد؟

آیا دین، به مثابه حقیقت، در معرض زوال و نیستی و نابودی قرار می گیرد و همچون دیگر پدیده های عالم دچار مرگ و نابودی می شود؟ یا این که حقیقت دین، به دلیل این که فطری و نهادی بشر و منطبق بر اصول و موازین و نوامیس اصلی جهان است، هرگز نابود شدنی نیست؟

پاسخ این است که چون دین منطبق برمعیارهای عقلانی است و دارای حقیقت و گوهری فناناپذیر است، هیچ چیز دیگری قادر نیست به جای آن بنشیند و این حقیقت در تاریخ همواره به حیات نقش آفرین خود ادامه می دهد. اگر چیزی باشد که در اجتماع بشر، آنچنان مقام و موقعیتی داشته باشد که هیچ چیز دیگری قادر نباشد جای آن را بگیرد، آن خواسته ای که او تأمین می کند، هنری که او دارد، کاری که او دارد، هیچ چیز دیگر نتواند کار او را انجام دهد، نتواند هنر او را انجام بدهد، ناچار باقی می ماند.(2)