بازشناسی نهضت عاشورا صفحه 235

لست اخاف الموت، انّ نفسی لاکبر من ذلک...»(1)؛ آیا مرا از مرگ بیم می دهی؟ شأن و جایگاهی که من در آن قرار دارم، جایگاه کسی نیست که ترسو و بزدل باشد، مرگ در راه عزت اسلام جز زندگی جاودانه نیست. هیهات که نشانه ی تو کارگر نیفتاد و پندار تو ناکام ماند، من آن نیستم که از مرگ بترسد و همت من بالاتر از این است.

آنتون بارا در توصیفی که از چهره ی نورانی امام حسین علیه السلام ارائه می دهد، چنین می نگارد:

حسین بن علی علیه السلام مردی است که زندگی خود را وقف شهادت نموده و پا به میدان نهاده و در راه آرمان بلند خویش جان خود و کسان خود را فدا کرده است. او شهیدی است که معنایی کامل و تفسیری گویا بر مفهوم قربانی شدن انبیا در راه آرمان های خود شمرده می شود. با آن مکانیسمی که انقلاب او دارد و با حجم تأثیری که احیاگری او گذاشته او سرور شهیدان بزرگ در راه آرمان های بلند ادیان پیشین است، او همواره در هم شکننده ی گونه های ظلم و تحریف گری در تاریخ بشری است.(2)

لزوم تناسب عمل احیاگری با عصر و زمانه

عمل احیاگری باید با عصر و زمانه ای که باید در آن احیاگری شود تناسب بیّن و روشنی داشته باشد و همین تناسب، درجه ی عقلانی بودن حرکت احیاگرانه را هم نشان می دهد. یک حرکت جمعی (شورش یا قیام) ممکن است خردمندانه یا غیر خردمندانه