بازشناسی نهضت عاشورا صفحه 288

غیّر»(1)؛ کسی که حاکم و فرمانروای ظالمی را ببیند که حلال شمارنده ی حرام خدا و شکننده ی عهد و پیمان او و تغییر دهنده ی سنت و شیوه ی رسول خداست و در بین بندگان خدا به ظلم و ستم حکم کرده و فرمان می راند، این بیننده هیچ عکس العملی نه در رفتار و نه در گفتار از خود نشان ندهد و در صدد دگرگونی راه و رسم آن حاکم برنیاید، به جاست که خداوند او را نیز در جایگاه آن حاکم در آتش قرار دهد. بعد هم حضرت از مصادیق بارز سلطان جائر در کلام رسول اللّه صلی الله علیه و آله ، بنی امیه و پیروان آنها را دانسته و فرمود: آگاه باشید این گروه فرمانبر بی چون و چرای خاندان اموی به اطاعت از شیطان پرداخته و ترک اطاعت رحمان نموده و به اظهار و انتشار فساد پرداخته و باعث به زمین ماندن حدود الهی گردیده اند. و من شایسته ترین انسان ها و سزاوارترین آنان در انجام و اقدام به دگرگون ساختن این وضع و این نظام می باشم.

حسین علیه السلام می کوشد تا جهل و بی خبری و غفلت و فراموشی و تساهل و تسامحی که توسط خاندان اموی در بین امت اسلامی فراگیر گردیده و می رفت تا ریشه ی دین خدا را در جامعه بخشکاند، به هر طریق ممکن بزداید، ولو به ایثار خون خود و شهادت هفتاد و دو تن از بهترین فرزندان اسلام باشد.

شهادت حسین علیه السلام مبدأ تحولات فکری بشر و ریشه ی تکامل اخلاقی است. فکر بشر را راهنمایی کرد، اخلاق را بالا برد، عقل را کامل کرد، خامی را از میان برداشت و پخته ساخت. شهادت حسین علیه السلام ، محمد صلی الله علیه و آله را به بشر شناسانید، علی علیه السلام را شناسانید، اسلام را شناسانید، فضیلت را شناسانید و شناخت های پی در پی به بشر عرضه داشت، درهای معرفت را به روی او باز کرد و راه سعادت نمایان گردید.(2)