بازشناسی نهضت عاشورا صفحه 356

بالاخره توانست در قلب مملکت و شخص پادشاه مسلمان، که در دهلی برمسند حکمرانی کلی هندوستان تکیه زده بود، نفوذ کند و به وسیله ی اطرافیان و محارم و حتی زوجه اش به او نزدیک و نزدیک تر شود و عاقبت او را به آلتی بی اراده و مجسمه ای بی جان تبدیل سازد.(1)

در هندوستان، گرایش عمیقی به صورت قلبی و باطنی به سوی امام حسین علیه السلام

وجود دارد و مراسم سوگواری و عزاداری در روزهای عاشورا و تاسوعا و ایام محرم در هندوستان، زبانزد همگان است.

نشانه ی این عمق و عظمت را در جای جای کشور هندوستان می توان مشاهده نمود، مضامین و ارزش ها در سردرها و ساختمان های امام باره ها، خود را نشان می دهند (امام باره، همان حسینیه ها و تکیه هایی است که در مناطق ایران وجود دارد).

مضامین و ارزش های شیعی و عاشورایی در شعر و ادب اردو که در این منطقه نوشته شده و در ساختمان بنای امام باره ها به کار رفته به چشم می خورد، در خلال عصر فرمان روایی امجد علی (64-1258-1842) قوانین شیعی اوده، جانشین قوانین حنفی در محاکم شرع گردید.(2)

این ارزش ها در برهه هایی از تاریخ، در هندوستان باعث قیام ها و نهضت هایی ولو، در سطحی محدود، شده است، چنان که در گزارش هایی که نسبت به تیپوسلطان وجود دارد، وی از جنبه ی حماسی نهضت عاشورا در مبارزه با انگلیسی ها در ایام تاسوعا و عاشورا بهره جسته است. به دلیل این که اعتقاد به امام حسین علیه السلام در این کشور یک سنت گردیده و تعزیه خوانی ها و علم و بیرق هایی که برای آن حضرت