بازشناسی نهضت عاشورا صفحه 414

این در حالی است که استاد در مقدمه کتاب می نویسد: «اگر بگویم بیشتر کتاب هایی را که در این باره نوشته شده از نظر گذرانده ام مبالغه نیست... به نوشته های بعد نیز از قرن پنجم تا عصر حاضر تا آنجا که میسر بوده مراجعه شده است... کتاب های بعضی مورخان غربی که در اسلام مطالعه دارند نیز از نظر دور نمانده است».(1)

هم چنین در مقدمه می نویسد که بیش از 50 سال است که «این داستان را تا آنجا که مقدور بوده است از تاریخ های مجمل و مفصل، قدیم و جدید و حتی منظومه ها و مقتل ها مکرر خوانده ام و یا از این و آن شنیده ام».

بدین گونه پیشنهاد می گردد و به نظر می رسد که بهتر است این کتاب ارزش مند حتما در چاپ های بعد مستندسازی شود و منابع لازم ذکر شود تا تصور نشود که استاد از آن همه منابعی که به حکم تخصص خود در تاریخ دیده اند، فقط از روی حافظه نقل فرموده و یا خدای ناکرده احیانا به آنچه «از این و آن» شنیده اند تکیه نموده اند. چون از آن همه منابعی که به آن اشاره دارند به ویژه آثار مورخان غربی در کتاب و فهرست کوتاه مآخذ آن، هیچ نشانی نیست.

شباهت به عقاد

3 ) یکی از کتاب های مهمی که استاد قطعا به آن توجه داشته و حتی به مناسبتی نام برده (ص 120) و از روی قرائنی می توان گفت کاملاً متأثر از آن بوده، همان کتاب «الحسین ابوالشهداء» عقاد نویسنده ی بزرگ و معروف مصری است که گفتیم نام آن نیز در مآخذ استاد نیامده است. مقایسه ی مختصری بین مطالب اصلی کتاب عقاد و فهرست و محتوای کتاب دکتر شهیدی و نیز نکاتی که در پی می آید این تأثیرپذیری را آشکار می کند و نویسنده ی «کتابشناسی تاریخی امام حسین علیه السلام » که هر دو کتاب