- اَلاِْهْداءِ 1
- مقدمه 4
- آیات بسیاری در قرآن مجید مسأله وحدت را بررسی و ریشه یابی کرده است 6
- دسته اول آیات منع از تقطع و تحزّب 6
- وحدت از دیدگاه قرآن و سنّت 6
- دسته دوم آیات منع از اختلاف پس از وحدت 8
- دسته سوم آیات منع از تنازع و سست شدن : 15
- دسته پنجم آیات اختلاف احزاب: 28
- وحدت اصولی و حقیقی 29
- نمادهای هشتگانه وحدت اسلامی از دیدگاه قرآن کریم 30
- نمادهای هشتگانه وحدت اسلامی از دیدگاه قرآن کریم 30
- 1 بیان «محور» وحدت 31
- 2 یادآوری «دستاوردهای» وحدت 31
- 3 تأکید بر وحدت «اصل و راه و هدف» 32
- 4 کاشت بذر اخلاق گرایی، «فداکاری و ایثار» 33
- 5 تفویض اهداف والا و «مسؤولیتهای بزرگ» 34
- 6 بیان معیارهای «برتری» 35
- 8 شیوه های مثبت گفت و گو 37
- شرایط و ادبیات گفت و گو برای وحدت از دید قرآن 38
- 1 مقدمات گفت و گو 38
- وحدت از دیدگاه قرآن و سنّت 38
- 2 دو طرف گفت و گو 41
- 3 انتخاب برتر 43
- 4 احترام به عقاید دیگران و پرهیز از دشنام 43
- 5 موضوع گفت و گو 44
- 6 فضا سازی مناسب 46
- 7 شیوه گفت و گو برای تحقق وحدت اسلامی 48
- 8 هدف از گفت و گو 49
- وحدت در نگاه امام علی (ع) (63) 51
- راه وصول به وحدت 52
- دعوت به سوی وحدت 59
- دعوت به سوی اتّحاد 61
- عذاب عظیم در انتظار اختلاف گرایان 66
- بازگشت به قرآن عامل وحدت است 68
- تخریب نمادهای تفرقه 69
- بتخانه ای در چهره مسجد 72
- تنها به قیافه های حق به جانب اعتماد نکنید 75
- تفرقه هم ردیف عذاب های آسمانی 79
- تفرقه نشانه شرک است 81
- وحدت ثمره توحید است 83
- اهمیت حفظ وحدت و پرهیز از تفرقه 86
- زشتی تفرقه و نفاق 88
- رابطه اقتدار ملی با وحدت اسلامی 91
- مذهب عامل وحدت است 93
- تفرقه عامل شکست ملت هاست 96
- نهی از ایجاد تفرقه در جامعه اسلامی 98
- دستور دخول در سلم جمعی 102
- معنای جماعت 110
- پیامدهای اختلاف 111
- اختلاف کیفری الهی است 119
- معنای «پراکندگی امت من رحمت است» 120
- علت تفرقه و جدایی 122
- فهرست مطالب 124
نتیجه اعمال سوء مردم و خودخواهی ها و خودپرستی ها و سودجویی های شخصی است که نتیجه آن به صورت نفاق و تفرقه بروز می کند و نسبت دادن آن به خدا به خاطر آن است که او چنین اثری را در این
تفرقه هم ردیف عذابهای آسمانی (97)
اعمال زشت قرار داده است .(1)
تفرقه نشانه شرک است
فَاَقِمْ وَجْهَکَ لِلدّینِ حَنیفا فِطْرَتَ اللّهِ الَّتی فَطَرَ النّاسَ عَلَیْها لا تَبْدیلَ لِخَلْقِ اللّهِ ذلِکَ الدّینُ الْقَیِّمُ وَ لکِنَّ اَکْثَرَ النّاسِ لا یَعْلَمُونَ
روی خود را متوجه آیین خالص پروردگار کن ، این فطرتی است که خداوند انسان ها را بر آن آفریده، دگرگونی در آفرینش خدا نیست، این است
1- تفسیر جوان، محمد بیستونی، چاپ اول، ج 7، ص 250 تا 252 .