کتابخانه بالقرآن

سوژه های سخن 9 : اسلام حسینی - اسلام یزیدی صفحه 100

صفحه 100

حال که فهمیدیم وعده های هیچ کس به غیر از خدا دارای ضمانت اجرایی محکم نیست. می خواهیم بدانیم چگونه می توان به چیزهایی که خدا وعده داده رسید؟

مسیر

برای بهره مندی از وعده الهی:

بایدها: (بر اساس محتوای سوره عصر)

1. ایمان (به علم، قدرت و محبت خدا)

تاکسی در درون خود، از تحقق بالاشک وعده های الهی مطمئن نباشد، نمی تواند بهره کامل را از وعده های الهی ببرد. مثلا کسی که به وعده الهی در مورد غنی شدن و بی نیازی در صورت ازدواج که خداوند در قرآن (1)فرموده است، ایمان نداشته باشد، اقدام به ازدواج نمی کند و درنتیجه از بی نیازی ای که خدا وعده داده است، بهره مند نمی شود.

2. عمل صالح (بر اساس برنامه الهی)

کسی که می خواهد، از ثمرات وعده های الهی حظ ببرد، باید رفتارش بر اساس دستورات دین باشد. مثلا کسی که دوست دارد، از برکتی که خدا به کسب و کار مؤمنان می دهد، استفاده کند و این برکت شامل حال او نیز بشود، باید در کسب و کارش انصاف را رعایت کند و آداب گفته شده در این زمینه را مراعات نماید. ناگفته معلوم است که اگر این شرایط را رعایت نکند، هیچ گاه از برکت در کسب و کار برخوردار نخواهد بود.

3. مراقبت (تواصوا بالحق و استقامت (تواصوا بالصبر)

مراقبت از حق و دفاع از آن در حیطه کاری هر فرد و استقامت کردن در مسیر عمل کردن به آن، از جمله کارهایی است که برای دریافت امداد الهی و کسب وعده های الهی موردنیاز است.(2) مثل کسی که رعایت حلال و حرام را در سختی ها و مشکلات زندگی می کند و در برابر گناه و معصیت و سختی اطاعت پروردگار صبر و استقامت از خود نشان می دهد؛ این فرد می تواند منتظر تحقق وعده الهی باشد.

1- «وَأَنْکِحُوا الْأَیَامَی مِنْکُمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَإِمَائِکُمْ إِنْ یَکُونُوا فُقَرَاءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ (32)» نور، 32.
2- رَحِمَ اَللَّهُ عَبْداً أَحْیَا أَمْرَنَا، یَا خَیْثَمَهُ ! أَبْلِغْ مَوَالِیَنَا أَنَّا لَسْنَا نُغْنِی عَنْهُمْ مِنَ اَللَّهِ شَیْئاً إِلاَّ بِعَمَلٍ، وَ أَنَّهُمْ لَنْ یَنَالُوا وَلاَیَتَنَا إِلاَّ بِوَرَعٍ، وَ أَنَّ أَعْظَمَ اَلنَّاسِ حَسْرَهً یَوْمَ اَلْقِیَامَهِ مَنْ وَصَفَ عَدْلاً ثُمَّ خَالَفَهُ إِلَی غَیْرِهِ . الأصول السته عشر (ط - دار الحدیث)، ص: 247. - عَبْدِ اَلْحَمِیدِ أَ تَرَی مَنْ حَبَسَ نَفْسَهُ عَلَی اَللَّهِ لاَ یَجْعَلُ اَللَّهُ لَهُ مَخْرَجاً بَلَی وَ اَللَّهِ لَیَجْعَلَنَّ اَللَّهُ لَهُ مَخْرَجاً رَحِمَ اَللَّهُ عَبْداً أَحْیَا أَمْرَنَا کافی (ط - دار الحدیث)، ج 15، ص: 201.