سوژه های سخن 9 : اسلام حسینی - اسلام یزیدی صفحه 101

نبایدها:

1. ظاهر بینی به خاطر تشخیص ندادن مصلحت

در بسیاری از موارد، مؤمنان بعد از اینکه به دستورات دین عمل کردند، انتظار دارند، به صورتی که خودشان تمایل دارند آن وعده محقق شود. مثلا کسی در زندگی اش تقوی را رعایت می کند و از جهتی از مشکلات مالی شدیدی نیز رنج می برد. او بر اساس وعده خداوند(1) انتظار دارد، کسب و کارش رونق بگیرد و بدین وسیله مشکل مالی اش رفع شود، در صورتی که خداوند برای تحقق وعده اش، راه دیگری را که به صلاح اوست در نظر دارد. به همین دلیل ظاهر بینی و ندانستن مصلحت موجب می شود، فرد موردنظر نسبت به وعده الهی، سوءظن پیدا کند.(2)

2. عجله کردن

انسان معمولا چون علم به خیلی از مصالح و مفاسد ندارد، احساس می کند که بهترین زمان برای تحقق وعده الهی همین زمان است، در صورتی که بر اساس نگاه جامع پروردگار، چنین عجله ای به مصلحتش نیست. مثل کسی که به تکالیف دینی اش در رعایت عفت و حیا کوشا بوده و کسی که به خواستگاری اش آمده نیز از این جهت دارای کمالات است. او از خداوند که وعده داده «الطَّیِّبَاتُ لِلطَّیِّبِینَ وَالطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّبَاتِ »(3) انتظار دارد این ازدواج سر بگیرد ولی به دلیلی به هم می خورد. به همین دلیل از وعده خدا ناامید می شود. بعد از مدتی خبر می رسد که خواستگار سابقت در یک سانحه رانندگی از دنیا رفت. اینجاست که می فهمد، اگر با او ازدواج می کرد، الآن باید عزادار می بود. به همین دلیل به خاطر عجله ای که کرده بود، خود را ملامت می کند و دوباره به خداوند می گوید: هر وقت تو صلاح دانستی، شرایط ازدواجم را فراهم کن.

3. یاس و ناامیدی

نداشتن ایمان کافی و عدم بصیرت در فهم شیوه تحقق وعده های الهی، موجب می شود تا انتظارات بی حد و حصری از خداوند در درون برخی از انسانها شکل بگیرد. برآورده نشدن این انتظارات نابجا، موجب یاس و ناامیدی او می شود و به این نتیجه می رسد که وعده های الهی محقق نمی شود و در این مدت خودش را بدون حاصل، معطل کرده است.

1- «وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ » طلاق، 3-2
2- « وَعَسَی أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَعَسَی أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ». بقره، 216
3- نور، 26.