سوژه های سخن 9 : اسلام حسینی - اسلام یزیدی صفحه 109

وَ سُبِیَ أَهْلُکَ کاَلْعَبِیدِ وَ صُفِّدُوا فِی اَلْحَدِیدِ فَوْقَ أَقْتَابِ اَلْمَطِیَّاتِ تَلْفَحُ وُجُوهَهُمْ حَرُّ اَلْهَاجِرَاتِ یُسَاقُونَ فِی اَلْبَرَارِی وَ اَلْفَلَوَاتِ أَیْدِیهِمْ مَغْلُولَهٌ إِلَی اَلْأَعْنَاقِ یُطَافُ بِهِمْ فِی اَلْأَسْوَاقِ(1)

اهل تو همانند بردگان به اسارت برده شدند و در غل و زنجیر آهنین بر فراز جهاز شتران دربند شدند، گرمای (آفتاب) نیمروز چهره هاشان را می سوزاند، در صحراها و بیابان ها کشیده می شدند، دستانشان به گردنها زنجیر شده، در میان بازارها گردانده می شدند.

مقتل دوم:

آوردن سر مطهر امام علیه السلام به خرابه و گذاشتن جلوی دختر ابی عبد الله علیه السلام : یزید دستو داد سر مطهر امام علیه السلام را در طشت نهادند و به خرابه بردند، و در حالی که پرده بر روی آن سر بود، در حضور آن مظلومه نهادند، پرده را برداشتند. آن معصومه چون متوجه سر پدر شد، فانکبت علیه تقبله و تبکی و تضرب علی رأسها و وجهها حتی امتلا فمها بالدم. خود را بر آن سر انداخت و صورت پدر را می بوسید و بر سر و صورت خود می زد تا اینکه دهانش پر از خون شد. او پدرش را مخاطب قرار داده می فرمود: یا أبتاه من ذا الذی خضبک بد مائک. پدر جان، کی صورت منورت را غرق خون ساخته؟. یا أبتاه، من ذا الذی قطع وریدیک! پدر جان، چه کسی رگهای گردنت را بریده است؟». یا أبتاه، من دا الذی أیتمنی علی صغر سنی» پدر جان، کدام ظالم مرا در کودکی یتیم کرده است؟». یا أبتاه، من للیتیمه حتی تکبر» پدرجان، کی متکفل یتیمه ات می شود تا بزرگ شود؟». یا أبتاه، لیتنی کنت لک الفداء» پدر جان، کاش من فدای تو می شدم». یا أبتاه، لیتنی کنت قبل هذا الیوم عمیاء» پدر جان، کاش من پیش از این روز کور شده بودم، و تو را به این حال نمی دیدم». یا أبتاه، لیتنی وسد الثری ولا أری شیبک مخصبأ بالدماء پدر جان، کاش مرا در زیر خاک پنهان کرده بودند و نمی دیدم که محاسن مبارکت به خون خضاب شده باشد از این سخنان با او گفت، تا اینکه لب بر دهان شریف پدر نهاد و سخت بگریست تا غش کرد و از هوش رفت. چون او را حرکت دادند از دنیا رفته بود.

نفس المهموم 456 -5

معالی الشبطین: 2 / 12 به نقل از الدمعه الساکبه