سوژه های سخن 9 : اسلام حسینی - اسلام یزیدی صفحه 11

در مقابل بگوییم: ما هم برای برآورده کردن حاجات و فرامین شما آماده ایم. «والمسارعین الیه فی قضاء حوائجه.» (1)

اگر می گوییم: خدایا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ما را به ما برسان؛ بگوییم خدایا به ما توفیق بده تا از زمینه سازان ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف باشیم.

وَ لَوْ أَنَّ أَشْیَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَی اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقَائِنَا (2)

اگر شیعیان و اتباع ما -وفقهم الله تعالی در دین اجتماع و اتفاق بر وفای عهدی که سابق با حضرت رسول صلی الله علیه واله نمودند می کردند از لقای مسرت افزای ما مأیوس و محروم نمی شدند.» اصحاب باوفای امام حسین علیه السلام به ما شیوه ولایت محوری را آموختند و به بهترین وجه ممکن حق امامت را ادا کردند؛ سیدالشهدا علیه السلام در مورد یارانشان می فرمایند: «فَإِنِّی لَا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَی وَ لَا خَیْراً مِنْ أَصْحَابِی»(3)

سه ویژگی زندگی عاشورایی و مهدوی

اشاره

با الهام از زندگی اصحاب امام حسین علیه السلام و بررسی توصیه های معصومین علیهم السلام در مورد محبین و شیعیان، سه نکته اساسی از میان مطالب مختلفی که می توان در مورد آن سخن گفت را خدمتتان تقدیم می کنیم. این ویژگی ها آن زمان اهمیت بیشتری پیدا می کنند که بدانیم می توان با عمل به آن به درجه یاوری امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف برسیم.

الف) حق پذیری

اشاره

اولین ویژگی عاشوراییان این است که نسبت به پذیرش حق، هیچ مقاومتی ندارند و هر جا حقی بیان شود، از زبان هر کس که باشد، می پذیرند. قرآن کریم می فرماید: « فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ »(4)

نمونه اول:

زهیر بن قین با اینکه سعی می کرد با امام حسین علیه السلام روبرو نشود اما وقتی کلام حق مولایش را شنید، همسرش را طلاق داد و دارایی هایش را به دیگران سپرد و از همه داشته هایش گذشت تا به یاری امامش بپردازد.(5) در حالی که تعداد زیادی از مردها همراه

1- همان.
2- الإحتجاج علی أهل اللجاج (للطبرسی)، ج 2، ص: 499.
3- الإرشاد فی معرفه حجج الله علی العباد /ج 91 / 2 / خطبه الإمام الحسین علیه السلام بأصحابه فی کربلاء قبل عاشوراء .......... ص : 91.
4- زمر، 17 و 18.
5- تاریخ طبری، 5/ 396، به نقل از أبی مخنف از سی و ارشاد شیخ مفید، 2/ 72 و 73، با اندکی تغییر .