سوژه های سخن 9 : اسلام حسینی - اسلام یزیدی صفحه 117

داد سپس نگاهی مأیوسانه باو کرد و چشمان خود بزیر افکند و اشگ فرو ریخت، سپس فرمود: بار الها گواه باش جوانی که در صورت وو سیرت و گفتار شبیه ترین مردم به پیغمبرت بود بجنگ این مردم رفت ما هر گاه بدیدن پیغمبرت مشتاق می شدیم باین جوان نگاه می کردیم پس بفریاد بلند صدا زد ای پسر سعد خدا رحم تو را قطع کند همچنان که رحم مرا قطع کردی علی علیه السلام بجانب لشکر شد و جنگ سختی نمود و عده ای را کشت و به نزد پدرش بازگشت و عرض کرد: پدر جان تشنگی بجانم آورد و از سنگینی اسلحه آهنین سخت ناراحتم آیا جرعه آبی فراهم می شود؟ حسین علیه السلام به گریه افتاد و فرمود ای امان، پسر جانم کمی هم بجنگ ادامه بده ساعتی بیش نمانده است که جت محمد را ملاقات کنی او با کاسه ای لبریز از آب تو را سیراب خواهد کرد آبی که پس از آشامیدن آن هرگز تشنه نخواهی شد پس آن جوان به میدان بازگشت و کارزار عظیمی نمود تا آنکه منقذ بن مره عبدی لعین تیری بسوی او پرتاب نمود و او را پای در آورد صدا زد پدرم سلام بر تو اینک جدم است که بر تو سلام می رساند و می فرماید هر چه زودتر نزد ما بیا پس نعره ای بر آورد و مرغ روحش از قفس تن پرواز نمود حسین علیه السلام آمد تا بر بالینش نشست و صورت خود بر صورت علی گذاشت و فرمود: خدا بکشد گروهی را که تو را کشتند چه جراتی نسبت به خدا و هتک احترام پیغمبر داشتند، بعد از تو خاک بر سر دنیا باد.

مقتل دوم:

شهادت علی اکبر

علی لحظات شهادت علی اکبر در مقاتل اینطور ذکر شده: ثُمَّ ضَرَبَهُ مُنقِذُ بنُ مُرَّهَ العَبدِیُّ عَلی مَفرِقِ رَأسِهِ ضَربَهً صَرَعَهُ فیها، وضَرَبَهُ النّاسُ بِأَسیافِهِم، فَاعتَنَقَ الفَرَسُ فَحَمَلَهُ الفَرَسُ إلی عَسکَرِ عَدُوِّهِ، فَقَطَّعوهُ بِأَسیافِهِم إرباً إرباً، فَلَمّا بَلَغَت روحُهُ التَّراقِیَ ، نادی بِأَعلی صَوتِهِ: یا أبَتاه! هذا جَدّی رَسولُ اللّهِ، قَد سَقانی بِکَأسِهِ الأَوفی شَربَهً لا أظمَأُ بَعدَها أبَداً، وهُوَ یَقولُ لَکَ: العَجَلَ! فَإِنَّ لَکَ کَأساً مَذخورَهً.

فَصاحَ الحُسَینُ علیه السلام : قَتَلَ اللّهُ قَوماً قَتَلوکَ! یا بُنَیَّ، ما أجرَأَهُم عَلَی اللّهِ ، وعَلَی انتِهاکِ حُرمَهِ رَسولِ اللّهِ! عَلَی الدُّنیا بَعدَکَ العَفا.(1)

سپس منقذ بن مره عبدی ضربتی بر فرق مبارکش زد که وی را از پای در آورد و ما بقی لشکر نیز آن حضرت را هدف شمشیرهای خود قرار دادند. پس از این جریان دست بگردن اسب خود در آورد و اسبش او را بطرف لشکر دشمن برد و دشمنان بدن وی را