سوژه های سخن 9 : اسلام حسینی - اسلام یزیدی صفحه 13

خَیْراً مِنْ أَصْحَابِی»(1) و به صورت خصوصی نیز در مواقع مختلف رضایتشان را از اصحاب ابراز می کردند. مثلا حضرت این چنین در مورد عمرو انصاری اظهار رضایت می کنند: او با همه وجود تیرها را به جان می خرید و فداکاری می کرد و اجازه نمی داد تا دشمن، سالارش حسین علیه السلام را هدف گیرد و همچنان دلیرانه پیکار کرد تا پیکرش از زخم ها پوشیده شد و غرق در خون گردید و آنگاه رو به سالارش آورد که: «آیا رسم وفا و وفاداری را به جای آورده ام؟» «فقال له: أوفی؟» حسین علیه السلام فرمود: آری، نیکو فداکاری کردی. تو پیش از من به بهشت پر طراوت و زیبا می رسی، پس سلام مرا به پیامبر خدا برسان و به آن حضرت بگو که من نیز به زودی خواهم آمد و آنگاه جانش را در بستر شهادت، به جان آفرین تسلیم کرد.»(2)

در تفسیر قمی ذیل آیه «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَهَ عَلَی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ »(3) آورده است که منظور از عرضه امانت، امامت است و خداوند امامت را بر آسمان ها، زمین و کوه ها عرضه داشت. به همین دلیل مسئولیت پذیری نسبت به ولی خدا و امام معصوم علیهم السلام ، دستوری قرآنی است.

کسانی که خودمحورند، مسئولیتشان در تأمین خواسته های نفسانی خلاصه می شود و دیگر وظیفه ای در برابر مسئولیت های اجتماعی و دینی، برای خود قائل نیستند. این دسته از افراد عافیت طلبی و راحت طلبی را سرلوحه زندگی خود قرار داده اند و هر جا که زحمت و هزینه ای برای دین باشد، از آن فرار می کنند.

ج) معیت دائمی

اشاره

به تعبیر قرآن، اگر معیت با ولایت، دائمی نباشد، انسان به 3 جایگاه خطرناک سقوط می کند:

١. به حیوانیت سقوط می کند.

در جنگ احد زمانی که لشگر اسلام به واسطه شنیدن شایعه کشته شدن پیامبر اسلام پراکنده شدند، فقط عده کمی در کنار رسول خدا صلی الله علیه واله ماندند. یکی از این افراد «أبو دجانه» است. پیامبر رو کردند به أبو دجانه و فرمودند: من بیعتم را از تو برداشتم، می توانی بروی و از سختی جنگ خودت را برهانی. وی پیش روی پیغمبر صلی الله علیه واله نشست، گریست و آنگاه گفت: نه به خدا! و دوباره سرش را به سوی آسمان بلند کرده گفت: نه به خدا!

1- الإرشاد فی معرفه حجج الله علی العباد /ج 91 / 2 / خطبه الإمام الحسین عل بأصحابه فی کربلاء قبل عاشوراء ........ ص: 91.
2- در سوگ امیر آزادی ( ترجمه مثیر الأحزان )، ص: 223
3- احزاب، 72.