سوژه های سخن 9 : اسلام حسینی - اسلام یزیدی صفحه 43

خواسته های خود کنند. گروهی از انسان ها که از ایمان به خدا و قدرت او، کم بهره اند، در مقابل دشمن کرنش می کنند. مردم کوفه به خاطر ترس از تهدیدهای ابن زیاد، مسلم را در کوچه های غریبی تنها گذاشتند. ابن زیاد بزرگان کوفه را جمع کرد و گفت:

اگر هر کس افرادی را که علیه خلیفه مسلمین یزید بن معاویه، شورش کرده اند، معرفی نکند ذمه ما از او بری است، و خون و مالش بر ما مباح و حلال است، و هر رئیسی (و بزرگ محله ای در میان مردم آشنای خود، که از دشمنان یزید کسی را بشناسد و به ما معرفی نکند و او را نزد ما نیاورد بر در خانه خود به دار آویخته خواهد شد و بهره اش از بیت المال لغو خواهد گردید.» (1)

خداوند متعال در جواب کسانی که این چنین در برابر بندگان خدا کوچک و خار هستند، می فرماید:

« وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا »(2)

لشکریان آسمانها و زمین، تنها از آن خداست و خداوند شکست ناپذیر و حکیم است. اما مؤمنان به خدا ایمان دارند و از عده و عده دشمن نمی هراسند. با توجه به برخی از گزارش های تاریخی، حدود سی هزار نفر از سپاهیان یزید در برابر، یاران اندک و باوفای حضرت سید الشهدا علیه السلام صف کشیدند؛ ولی آب در دل هیچ کدام از آنها تکان نخورد، چون باوجود قدرت الهی خود را از هر لشگری قوی تر می دانستند.

٣. تزویر (خدعه های استکباری):

خدعه، فریب و ملبس حق به باطل از ابزارهایی است که همیشه برای جبهه باطل، کارایی داشته است. آنها با وسوسه و زینت و با وعده های دروغین خود سعی می کنند تا حق را منزوی کنند و اراده خود را بر خواست خداپرستان تحمیل نمایند. آنها از پدر فریب کاران - شیطان - چنین یاد گرفته اند: -

«وَإِذْ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ »(3)

و (به یادآور) هنگامی را که شیطان، اعمال آنها [مشرکان را در نظرشان جلوه داد.» ( دشمنان نیز با زینت کردن زباله های فرهنگی و فکری خود، در تلاش اند تا جوامع مسلمان را به تباهی بکشند.) -

«الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ »(4)

که در درون سینه انسان ها وسوسه می کند.» ( با ایجاد زمینه های گناه و رواج آن، چنین استدلال می کند که ببین بقیه هم انجام می دهند و لذت می برند، تو هم می توانی مانند

1- یا أیها الناس أنتم الفقراء إلی الله و الله هو الغنی الحمید. فاطر، 15.
2- الإرشاد للمفید / ترجمه رسولی محلاتی، ج 2، ص: 41.
3- انفال، 48
4- ناس، 5.