سوژه های سخن 9 : اسلام حسینی - اسلام یزیدی صفحه 56

1. تشخیص اولویت بین دو امر واجب

طرماح نسبت به امام معرفت خوبی داشت و خیرخواه صادقی برای امام علیه السلام بود تا آنجا که چند بار مورد دعای آن حضرت واقع شد، اما رساندن آذوقه به خانواده و ترجیح دادن آنان به یاری امام علیه السلام و اولویت بخشی آنان در رفع گرفتاری شان، او را از فیض یاری امام معصوم علیه السلام محروم کرد. او زمانی که به «عذیب هجانات» رسید خبر شهادت امام را از سماعه بن بدر شنید.(1)

باز به عنوان نمونه کسانی بودند که در جنگ تحمیلی شرکت نکردند و از امر واجب اطاعت نکردند و دلیل شان این بود که امر پدر و مادر واجب است و آنها مخالف حضورشان در جبهه اند؟ در حالی که اولویت بین دو واجب، وجوب جهاد، امر ولی مسلمین و حفظ دین است.(2)

2. تشخیص اولویت بین واجب و مستحب

چه بسیارند کسانی که نمی توانند اولویت عمل بین واجب و مستحب را به خوبی تشخیص دهند. هستند کسانی که بدهکارند و اموال مردم را باید به آنها برگردانند ولی به سفر زیارتی مشهد می روند؟

به خانواده اش گفته بود دوست دارم بروم مشهد، زیارت امام رضا علیه السلام، کم کم مقدمات سفرش را فراهم می کرد که خبرهایی از مناطق عملیاتی به گوشش رسید. در جواب پدر و مادرش که می گفتند چرا از مشهد رفتن و زیارت منصرف شدی، گفت: الآن جبهه رفتن برای من واجب است و رفتن به زیارت امام رضا علیه السلام ، مستحب. امام فرموده باید بروم جبهه. خبر شهادت محمد حسین ترابیان را به خانواده اش دادند و گفتند فلان روز شهیدتان را می آورند. وقتی صورت شهید را دیدند، گفتند اینکه محمد حسین نیست! پیگیر شدند، فهمیدند، جنازه را اشتباهی بردند مشهد. کسی که به وظیفه اش عمل کند خدا خودش بهترین پاداش ها را به او می دهد.»

متأسفانه چه بسیارند کسانی که به هر دلیلی تا نیمه های شب را به عزاداری یا شب نشینی می گذرانند، ولی نماز صبحشان قضا می شود. در حالی که نماز واجب است و عزاداری که از بالاترین و بهترین مستحبات است، مستحب.

3. تشخیص اولویت بین مستحب و مستحب تر

نذری دادن مستحب است؛ اما گاهی در یک محله یا یک خیابان آنقدر نذری می دهند