سوژه های سخن 9 : اسلام حسینی - اسلام یزیدی صفحه 98

مبدأ

بر اساس مدل حرکتی ابتدا مخاطب را در بین دو راهی قرار می دهیم:

*آیا کسی هست که بتواند همه دردهای من را درمان کند؟

*آیا کسی هست که بتواند من را به همه آرزوهایم برساند؟

* اگر باخدا باشم، آینده ام تضمین شده است؟

* آیا خدا تنهاترین کسی است که می توانم به او تکیه کنم یا خواسته هایم را می توانم در جای دیگر نیز پیدا کنم؟

آیا مدعیان دیگری در زمینه ی رساندن انسان ها به آرزوها و رفع مشکلات و نگرانی ها

وجود دارند که به آنها مراجعه کنم؟

* چه ایرادی دارد، اگر برای رفع برخی از نیازها به دیگران مراجعه کنیم؟

* اگر عاقلانه و منصفانه بخواهیم به سؤالات بالا نگاه کنیم مهم ترین چیزی که برای ما مهم است این است که کسی به ما ضمانت بدهد که به خواسته های خود برسیم و ضرری به ما نرسد. هر کس که می خواهد باشد. خدا یا غیر خدا! برای پاسخ دادن به این سؤال ها، می بایست وعده های خداوند را با وعده های دیگران مقایسه کرد تا دریابیم کدام یک شایسته اعتمادند؟

تقابل وعده الهی و غیر الهی

یزید و کارگزارانش علیهم اللعنه - در حالی که در جایگاه خلافت بودند و امکانات و ثروت فراوانی در اختیار داشتند - وعده های زیادی به اطرافیانشان دادند؛ مانند وعده پول و منصب و جایگاه. یکی از آن وعده های مشهور در تاریخ، وعده ملک ری به عمر سعد بود که هیچ گاه به آن نرسید. وعده محو کردن نام اهل بیت پیامبر علیهم صلوات الله و عزت بنی امیه نیز جزو کثیف ترین انتظارات آنها از جنگ با اباعبدالل علیه السلام بود که آن هم محقق نگردید. در مقابل، امام حسین علیه السلام با امکانات کم و یاران اندک، وعده عزت و سربلندی دین و پیروزی مظلوم بر ظالم را دادند که هر ناظر منصفی حکم به تحقق آن می دهد. دلیل اینکه وعده و وعید یزیدیان اعتبار ندارد و وعده و وعید حسینیان دارای ضمانت می باشد، این است که وعده های حسینی خاستگاهش قدرت، علم و محبت و رحمت