روزه عاشورا سنتی نبوی یا بدعتی اموی صفحه 59

مؤلّف: ابو عاصم، معروف به نبیل، ضحاک بن مخلّد می‌باشد که از عمر بن محمد بن زید بن عبد اللّه بن عمر بن خطّاب از سالم از پدرش ابن عمر- نموده است. ملاحظه فرمودید که در سند فردی بنام: عمر بن محمد بن زید قرار دارد که گفته شده یحیی بن معین، او را فردی انعطاف‌پذیر دانسته است. (2) و ابو عاصم- ضحّاک بن مخلد عقیلی، در مورد

روزه عاشورا سنتی نبوی یا بدعتی اموی، ص: 76

شخصّیت وی اظهار بی‌اطلاعی کرده است. و در کتاب خود، بعد از ذکر نام وی، حدیثی از او نقل کرده که در سندش ناسازگاری وجود دارد. (3)

[2- روایت عروة بن زبیر از عایشه]

2- بخاری: ابو الیمان گوید، خبر داد ما را شعیب از زهری و وی گوید عروة بن زبیر از عایشه برای من خبر نقل کرده که رسول خدا صلّی اللّه علیه و اله و سلّم، دستور به روزه گرفتن در روز عاشورا داد. و وقتی روزۀ ماه رمضان واجب گردید، هر که خواست در روز عاشورا می‌گرفت و هر که خواست، افطار می‌نمود. (4)

مؤلف: ابو الیمان، نامش، حکم بن نافع حمصی هست و شعیب، همان ابن ابی حمزه حمصی است. احمد بن حنبل از بشر بن شعیب نقل می‌کند، که: ابو الیمان بعد از مرگ پدرم، کتابش را گرفت و لحظه‌ای بعد گفت: اخبرنا شعیب.

پس چگونه این‌طور سخن گفتن حلال هست؟ (5) البته این‌طور نقل کردن را در اصطلاح حدیثی، وجادة می‌گویند که شخص آن را سماعی، نقل نمی‌کند.

اما دلالت حدیث: مفاد این روایت، همچنانکه عینی گفته است نسخ وجوب می‌باشد. (6)

[3- روایت هشام بن عروة از پدرش از عایشه]

اشاره