- مشخّصات معصوم 1
- 1- ولادت زین العابدین علیه السلام 1
- 3 - توشه سفر آخرت 2
- 2- احترام فوق العاده امام علیه السلام به مادر 2
- 4 - امام سجّادعلیه السلام در ماجرای کربلا 3
- 5- بیماری امام، یک مصلحت الهی 4
- 6- توبه پیرمرد بر اثر بیانات امام سجّادعلیه السلام 4
- 7- بهره برداری امام سجّادعلیه السلام از نهضت عاشورا 6
- 8- سه پیشنهاد امام سجّاد به یزید 7
- 9- توجّه امام علیه السلام به مستمندان 7
- 10- تأسیس عزاداری برای امام حسین علیه السلام 8
- 11-تشویق حضرت به گریه کردن برای امام حسین علیه السلام 8
- پی نوشت ها 9
- 12- شهادت 9
امام علیه السلام فرمودند: نه.
گفتم: پس اجازه دهید خودم آن را حمل نمایم.
امام علیه السلام باز فرمودند: من زحمتی را که موجب نجات من در راه شود و سفرم را آسان
نماید به کسی نمی سپارم.
از امام علیه السلام خداحافظی کرده و رفتم. چند روز بعد امام را دیدم، جلو رفته و عرض کردم: شما مگر به سفر نرفتید؟
امام علیه السلام فرمودند: آن سفر، سفری (سفر برای دنیا) که تو گمان کردی نبود بلکه منظورم سفر برای آخرت بود.
امام سجّادعلیه السلام در آن سفر آرد و هیزم را به درب خانه مستمندان می رساند و این سفر را سفر برای آخرت می دانست.
4 - امام سجّادعلیه السلام در ماجرای کربلا
پس از آنکه معاویه مُرد، فرزندش یزید، در شام به جای او نشست و ادّعای خلافت کرد. او در نامه ای برای «ولید بن عقید» حاکم مدینه چنین نوشت: از حسین بن علی علیه السلام برای من بیعت بگیر، و در این خصوص به هیچ وجه به او مهلت نده و اگر بیعت نکرد گردنش را بزن و سرش را برای من بفرست.
امام حسین علیه السلام که از سویی هرگز حاضر به بیعت با یزید نبود و از سوی دیگر خطری بزرگ برای اسلام می دید که اگر رخ می داد به صورت قیام و نهضتی عمیق و جهانی بر ضد حکومت یزید و ظالمان به شمار نمی آمد، لذا ماندن در مدینه و قیام علیه ظالمان را جایز ندانسته و بر همین اساس تصمیم گرفت شبانه، همراه افراد خانواده و یاران از مدینه به سوی مکّه رهسپار گردد. ازاین رو قبل از آنکه ولید و مزدوران معاویه تصمیمی بر ضد امام حسین علیه السلام بگیرند، آن حضرت در شب 28 رجب سال 60 هجری، مدینه را به قصد مکّه ترک کرد.