- دعای 01- و از دعای امام علیه السلام بود، موقعی که شروع به نیایش کرد و با سپاس خداوندِ ارجمند و بزرگ، و ستایش بر او، (دعا را) آغاز نمود: 1
- دعای 02- و از دعای امام علیه السلام بود، پس از این سپاس، در درود بر رسول خدا «صلی اللّه علیه و آله» 4
- دعای 03- و از دعای امام علیه السلام بود، در درود بر نگهداران عرش الهی و هر فرشته مقرّب 7
- دعای 04- از دعاهای امام علیه السلام است در درود بر پیروان پیامبران و تصدیق کنندگان ایشان 10
- دعای 05- از دعاهای امام علیه السلام است برای خود و دوستانش 12
- دعای 06- از دعاهای امام علیه السلام است هنگام بامداد و شامگاه 14
- دعای 07- از دعاهای امام علیه السلام است آنگاه که کارِ دشواری به او روآورْد یا مصیبتی برایش رخ داد و هنگام اندوه 17
- دعای 08- از دعاهای امام علیه السلام است در پناه بردن (به خدا) از سختی ها و اخلاق بد و کردارهای ناپسند 18
- دعای 09- از دعاهای امام علیه السلام است در اشتیاق به طلب آمرزش از خدای بزرگِ با عزّت 19
- دعای 10- از دعاهای امام علیه السلام است در پناه بردن به خداوند متعال 20
- دعای 11- از دعاهای امام علیه السلام است در عاقبت به خیری 21
- دعای 12- از دعاهای امام علیه السلام است در اقرار به گناه و درخواست بازگشت به سوی خدای تعالی 22
- دعای 13- از دعاهای امام علیه السلام است در طلب حاجت ها از خداوند بلندمرتبه. 24
- دعای 14- و از دعای امام علیه السلام بود، هنگامی که به او ستم می شد یا از ستمگران آنچه دوست نمی داشت می دید 27
- دعای 15- و از دعای امام علیه السلام بود، هنگامی که بیمار شد یا دچار اندوه یا گرفتاری گردید 28
- دعای 16- و از دعای امام علیه السلام بود هنگامی که از گناهان عفو و گذشت طلبید یا در درخواست بخشایش از ناپسندی ها زاری نمود. 29
- دعای 17- و از دعای امام علیه السلام بود هنگامی که از شیطان یاد شد و از او و از دشمنی و مکرش به خدا پناه برد 33
- دعای 18- و از دعای امام علیه السلام بود هنگامی که آنچه از آن می هراسید، از او دور می شد یا خواسته اش زود روا می گشت 35
- دعای 19- و از دعای امام علیه السلام بود هنگام درخواست باران پس از خشک سالی 36
- دعای 20- و از دعای امام علیه السلام بود در اخلاق نیک و کردارهای پسندیده 37
- دعای 21- و از دعای امام علیه السلام بود هنگامی که چیزی او را اندوهگین می نمود و گناهان او را پریشان می کرد 40
- دعای 22- و از دعای امام علیه السلام بود هنگام سختی و مشقّت و دشوار شدن کارها 42
- دعای 23- و از دعای امام علیه السلام بود، هنگامی که تندرستی و سپاس گزاری بر آن را، از خداوند درخواست می فرمود 44
- دعای 24- و از دعای امام علیه السلام بود، برای پدر و مادرش که بر آنان درود باد 45
- دعای 25- و از دعای امام علیه السلام بود، برای فرزندانش که بر آنان درود باد 47
- دعای 26- و از دعای امام علیه السلام بود، درباره همسایگانش و دوستان او، هنگامی که آنان را یاد می کرد 49
- دعای 27- و از دعای امام علیه السلام بود، برای مرزداران 49
- دعای 28- و از دعای امام علیه السلام بود، هنگام پناه بردن به خداوند توانا و بزرگ 52
- دعای 29- و از دعای امام علیه السلام بود، چنان که روزی بر او تنگ گرفته می شد 53
- دعای 31- و از دعای امام علیه السلام بود، در یاد کردن توبه و درخواست نمودن آن 54
- دعای 30- و از دعای امام علیه السلام بود، درباره درخواست کمک نمودن بر پرداخت وام 54
- دعای 32- و از دعای امام علیه السلام بود، برای خود در اقرار به گناه، پس از تمام کردن نماز شب 58
- دعای 33- و از دعای امام علیه السلام بود، در استخاره (درخواست خیر و نیکی) 62
- دعای 34- و از دعای امام علیه السلام بود، موقعی که گرفتار آزمایش می شد یا گرفتارشده به رسوایی گناهی را می دید 63
- دعای 35- و از دعای امام علیه السلام بود، در خوشنودی، هنگامی که به اهل دنیا نگاه می کرد 64
- دعای 36- و از دعای امام علیه السلام بود، هنگامی که به ابر و آذرخش نگاه کرد و بانگ غرش ابر را شنید 64
- دعای 37- و از دعای امام علیه السلام بود، هنگامی که به کوتاهی نمودن از انجام شکرگزاری اقرار می نمود 65
- دعای 38- و از دعای امام علیه السلام بود، در توبه کردن از داد خواهی های بندگان و از کوتاهی کردن در حقوق ایشان و در رهایی اش از آتش 67
- دعای 39- و از دعای امام علیه السلام بود، در درخواست بخشایش و مهربانی 68
- دعای 40- و از دعای امام علیه السلام بود، هنگامی که خبر مرگ کسی به او می رسید یا مرگ را یاد می کرد 70
- دعای 41- و از دعای امام علیه السلام بود، در درخواست پرده پوشی و نگهداری (از گناه و کیفر) 70
- دعای 42- و از دعای امام علیه السلام بود، هنگام به پایان رساندنِ (خواندن همه) قرآن 71
- دعای 43- و از دعای امام - که بر او درود باد- بود، هنگامی که به سوی ماه نو نگاه کرد 74
- دعای 44- و از دعای امام علیه السلام بود، هنگامی که ماه رمضان رسید 75
- دعای 45- و از دعای امام علیه السلام بود، در خداحافظی و بدرود ماه رمضان 77
- دعای 46- و از دعای امام علیه السلام بود، در روز فطر و در روز جمعه، هنگامی که سلام گفت و از نمازش فارغ شده، ایستاد. سپس رو به قبله کرد و گفت: 84
- دعای 47- و از دعای امام علیه السلام بود، در روز عرفه 87
- دعای 48- و از دعای امام علیه السلام بود، روز عید قربان و روز جمعه 102
- دعای 49- و از دعای امام علیه السلام بود، در دور نمودن مکر دشمنان و بازگرداندن سختی آنان 105
- دعای 50- و از دعای امام علیه السلام بود، در ترس (از خداوند) 108
- دعای 51- و از دعای امام علیه السلام بود، در زاری نمودن و فروتنی کردن 108
- دعای 52- و از دعای امام علیه السلام بود، در اصرار به خداوند بلندمرتبه 110
- دعای 53- و از دعای امام علیه السلام بود، در فروتنی برای خداوند ارجمند و بزرگوار 112
- دعای 54- و از دعای امام علیه السلام بود، در درخواست برطرف نمودن اندوه ها 113
(2) خداوندا و هرگاه بین دو زیان قرار گرفتیم در دین یا دنیا. پس زیان را در آن که زودگذر است و بازگشت را در آنکه دوامش طولانی است قرار ده.
(3) و چون بر دو کار تصمیم گرفتیم، یکی تو را از ما خوشنود می سازد و دیگری تو را بر ما به خشم می آورد، پس ما را به آن کار که تو را از ما خوشنود می سازد برگردان و توانمان را از کاری که تو را بر ما خشمگین می سازد سست کن.
(4) و در آنگاه، نفوس ما را به اختیار خود وا مگذار، چون آن باطل را برمی گزیند مگر تو توفیق دهی، و به بدی امر می کند مگر تو رحم کنی.
(5) خداوندا و تو ما را از ناتوانی آفریده ای و بر سستی بنا نهاده ای و از آب ناچیز آغازمان نموده ای. پس جنبشی برای ما جز به قدرت تو و نیرویی برای ما جز به یاری تو نیست.
(6) پس ما را به توفیق خود توانایی ده و به راه راست خود ثابت قدم گردان و چشم دل ما را از آنچه برخلاف دوستی توست کور گردان و اعضای ما را در نافرمانی ات نفوذناپذیر کن.
(7) خداوندا پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و رازهای دل هایمان و جنبش های اعضای مان و نگاه های زیرچشمی دیدگان مان و سخنان زبان هایمان را در آنچه باعث پاداش تو شود قرار ده، تا کار نیکی که به سبب آن سزاوار
پاداش تو شویم از دستمان نرود، و کار بدی که به وسیله آن مستوجب عذاب تو شویم برای ما نماند.
دعای 10- از دعاهای امام علیه السلام است در پناه بردن به خداوند متعال
(1) خداوندا اگر خواهی ما را ببخشایی، از احسان توست و اگر بخواهی ما را عذاب کنی، از عدالت توست.
(2) پس به منّت خود، بخشایشت را بر ما آسان گردان و به گذشت خود، ما را از عذابت ایمن ساز. زیرا ما طاقت عدالت تو را نداریم و بدون بخشایش تو، هیچ یک از ما نجات نمی یابیم.