ص: 9
ص: 10
میلاد فرخنده
اشاره
از پدر و مادری علوی به دنیا آمد. (امام سجاد و ام عبداللَّه دختر امام حسن مجتبی)
امام محمّد باقر چهار سال پیش از واقعه عاشورای کربلا. یعنی در سال 57 هجری، چشم به جهان گشود.
در باره روز ولادت او میان راویان اختلاف است. برخی میلاد آن حضرت را سوّم صفر و برخی اوّل رجب گفته اند. آن حضرت از نظر سنّی بزرگترین فرزند پدرش نبوده است، امّا برای تصدّی منصب امامت از دیگران شایستگی بیشتری داشت، و پدرش پیرو فرمان رسول خدا صلی الله علیه و آله او را به پیشوایی مردم منصوب کرد.
زهری، همین نکته را از امام سجاد علیه السلام می پرسد: ای فرزند رسول خدا چرا به بزرگترین فرزندانت وصیّت نکردی؟ آن حضرت در پاسخ فرمود: ای ابو عبداللَّه امامت به خردی است و به بزرگی نیست بلکه رسول خدا این گونه مقدر کرده و ما آن را این گونه در لوح و صحیفه یافته ایم.
مادر گرامی آن حضرت، چنان که امام صادق فرمود است: صدیقه ای بود که در خاندان امام حسن همتا و نظیر نداشت. (1)
1- (1) بحارالانوار، ج 46، ص 215.
او چهار سال از عمر خود را در سایه جدّش، سبط شهید پیامبر، سپری کرد و از صبغه الهی که در زندگی امام حسین تجلّی یافته بود، برخوردار گشت.
امام پس از این فاجعه 19 سال و 60 روز در سایه پدر بزرگوارش، سیّد الساجدین، به سر برد (1) که حیات او نمونه ای والا از زندگی ربّانی بود و پرتو این حیات، طریق سالکان حق را تا به امروز روشنی بخشیده است.