بر امام باقر علیه السلام چه گذشت؟ صفحه 42

کنند و بزرگان با آن پیر شوند، تا کسی فضل علی را یاد نکند. [36].

بعد از قیام زید؛ دستگاه حاکم اموی تبلیغات و حملات خود را بر علیه خاندان اهل بیت علیهم السلام شدت بخشید و جو مسمومی را در جامعه ی آن روز بر

علیه زید به وجود آورده بودند.

در این وضع و اوضاع ائمه ی معصومین علیهم السلام چه کنند؟ آیا همراه دستگاه اموی بر ضد زید سخن بگویند و همصدا با دستگاه تبلیغاتی اموی شوند؟ این قسمت هم بعدی از ابعاد مظلومیت اهل بیت علیهم السلام است. در صورتی که قبل از قیام زید، امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام زمانی که هنوز هنگامه ی بارور شدن درخت امامت و ولایت اهل بیت علیهم السلام نرسیده بود، واقع امر را به زید گوشزد نموده بودند. لکن طبع زید تحمل زندگی در آن وضع و اوضاع را نداشت و می گفت: من علیه هشام قیام می کنم حتی اگر نابود شوم! [37] این است که قبل از قیام او، امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام بی نتیجه بودن و شکست و کشته شدنش را به او گوشزد می کردند. از روایات استفاده می شود که پیروزی او امری محال بوده است. و بر این امر محال بود که ائمه ی علیهم السلام فرمودند: اگر او پیروز می شد به عهد خود وفا می کرد. این می رساند که نیت او خیر بوده است.

از لحاظ زمانی و مکانی، و شرایطی که برای قیام و پیروزی آن لازم است به هیچ وجه وضعیت برای زید آماده نبوده است.

روایاتی که از طرف امامان معصوم علیهم السلام راجع به زید رسیده است از لحاظ و باطن امر قیام زید را بررسی نموده اند. چه روایاتی که قبل از قیام بیان کرده اند، و چه روایاتی که بعد از قیام زید، راجع به او فرموده اند.

روایات قبل از قیام بی ثمر بودن و شکست خوردن و کشته شدن زید را به او گوشزد کرده اند.

و روایات بعد از قیام، نیت باطنی زید را بیان داشته اند.