بر امام باقر علیه السلام چه گذشت؟ صفحه 62

برای هر چیز زمانی و برای هر زمانی مدتی تقدیم و تأخیر ناپذیر قرار داده است. پس اگر تو بر بینه و حجتی از جانب خداوند می باشی و در امر خود بر یقین و در حال خود بر بیان واضح مؤید و به حجت متکی هستی، آنچه را در خاطر داری مواظب باش، و در غیر این صورت اراده مکن امری را که خود از آن در شک و شبهه باشی، و قصد مکن زوال ملکی را که حظ آن تمام نگردیده و مدت آن تمام نشده است. [59].

برخورد زید علیه السلام با دوستانش

بکار بن ابی بکر حضرمی می گوید: ابوبکر و علقمه به نزد زید بن علی درآمدند، و علقمه از پدرم بزرگتر بود. یکی در سمت راست و دیگر در سمت چپ زید نشستند. به آن دو خبر رسیده بود که زید می گوید: از ما امام آن کس نیست که بر خویش پرده فرو آویزد. امام آن کس است که شمشیر از نیام برکشد.

ابوبکر که جرأتی بیشتر داشت او را گفت: ای زید (اباالحسن) مرا از علی بن ابیطالب علیه السلام خبر ده، آیا بدان هنگام که بر خود پرده فرو آویخته داشت امام بود یا تا خروج نکرد و شمشیر بر نکشید امام نبود؟

زید به سخن او گوش می داد و ساکت بود و به وی پاسخ نمی داد. سه بار کلام را تکرار کرد؛ وی به هیچیک کوچکترین پاسخی نداد. پس ابوبکر به او گفت: اگر علی بن ابیطالب علیه السلام امام بود پس رواست که پس از وی نیز

امامی باشد که پرده بر خویش انداخته باشد. و اگر علی هنگام که پرده آویخته بود امام نبود، پس تو را چه چیز بدینجا آورد [60] در این هنگام زید از علقمه خواست تا او را از صحبت کردن باز دارد و او را ساکت کند. [61].