سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام محمد باقر باقرالعلوم علیه السلام صفحه 51

شما صحبت کنند.

«ان الله یحب افشاء السلام» .

خداوند تبارک و تعالی فاش و بلند سلام کردن را دوست می دارد.

تحف العقول، ص 284-300

شهادت امام علیه السلام

امام محمد باقر علیه السلام هفتم ذی الحجه سال 114 هجری در سن پنجاه و هفت سالگی در زمان هشام بن عبدالملک مسموم و شهید شد و گفته شده که آن حضرت را ابراهیم بن ولید بن عبدالملک مروان به زهر شهید کرد.

در روایت است که حضرت صادق علیه السلام فرمود: پدرم به بیماری سختی مبتلا شد که اکثر مردم نگران حال آن حضرت شدند و خاندان او اشک می ریختند. امام علیه السلام فرمود: من در این مرض نخواهم رفت از آن مرض صحت یافت و مدتی صحیح و سالم بود تا اینکه یک روز فرزندش امام صادق علیه السلام را طلبید و فرمود: که جمعی از ساکنین مدینه را باخبر کن. حضرت صادق علیه السلام می فرماید: عده ای از اهل مدینه را حاضر کردم در برابر آنها به من خطاب کرد که ای جعفر همین که من به عالم بقاء رحلت نمودم مرا غسل بده، کفن کن و در سه جامه که یکی ردای حبره بود که با آن نماز جمعه می خواند و یکی پیراهنی که خود می پوشید و فرمود عمامه بر سرم ببند و عمامه را از جامه های کفن حساب مکن و برای من به جای لحد زمین را بشکاف زیرا که من فربه هستم و در زمین مدینه برای من لحد نمی توان ساخت و قبر مرا چهار انگشت از زمین بالاتر قرار بده و آب بر قبر من بریز و در همین لحظات اهل مدینه را گواه گرفت.

امام صادق علیه السلام می فرماید وقتی مردم متفرق شدند به پدر بزرگوارم عرض کردم آنچه می فرمودی عمل می کردم به گواه گرفتن احتیاج نبود.

آن حضرت فرمود: ای فرزند برای این گواه گرفتم که بدانند تو وصی من هستی تا در موضوع امامت با تو نزاع نکنند.

به پدرم عرض کردم امروز شما را از همه روز سالمتر می بینم و هیچ نوع آثاری از مرگ در شما مشاهده نمی کنم. فرمود:

«یا بنی اما سمعت علی بن الحسین نادانی من وراء الجدار، أن: یا محمد تعال عجل» .

پسرم مگر نمی شنوی صدای پدرم را که از پشت دیوار مرا می خواند و می فرماید ای محمد بیا به سوی ما و عجله کن!

و نیز از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود: پدرم به من فرمود: من امشب جهان را بدرود خواهم گفت. هم اکنون پدرم را دیدم که شربتی گوارا نزد من آورد و نوشیدم و مرا به جهان آخرت و دیدار پروردگار بشارت داد(1).