- عطار نیشابوری (627 - 513 ه) 1
- احمد بن تیمیه الحرانی (متوفی 728 ه) 1
- عبدالله بن عطا مکی 1
- فضائل امام باقر 1
- احمد بن محمد ابن خلکان (681 - 608 ه) 1
- عبدالله بن أسعد الیافعی (متوفی 755 ه) 2
- شهاب الدین احمد بن حجر الهیثمی، مصری سعدی (973 - 909 ه) 2
- ابوالعباس احمد بن یوسف القرمانی (متوفی 1019 ه ق) 2
- عبدالحی بن العماد الحنبلی (متوفی 1089 ه) 3
- السید عفیفی از علمای ازهر 3
- محمد بن موسی الدمیری الشافعی (متوفی 808 ه) 3
- عبدالرحمن الشرقاوی (1227 - 1150 ه) 3
- عبدالعزیز سید الأهل 4
- فضل الله بن روزبهان خنجی اصفهانی 4
- پاورقی 5
- درویش حسین کربلائی تبریزی (م 944) 5
فضائل امام باقر
عبدالله بن عطا مکی
یکی از شخصیتهای برجسته و دانشمندان بزرگ عصر امام باقر علیه السلام بود، می گوید: «ما رأیت العلماء عند أحد أصغر علما منهم عند أبی جعفر علیه السلام و لقد رأیت الحکم عنده کأنه متعلم» [1] . «علماء و دانشمندان را پیش هیچ کس حقیرتر و کم رنگ تر از آنچه در پیش ابوجعفر علیه السلام بودند، ندیدم». «حکم بن عتیبه» را با آن مرتبه ی علی که در میان مردم داشت، در برابر آن جناب همچون کودکی دیدم که پیش روی استاد خود نشسته باشد.
احمد بن تیمیه الحرانی (متوفی 728 ه)
بنیانگذار مسلک وهابیت و مؤلف کتاب «منهاج السنه النبویه فی نقض کلام الشیعه» که آن را در رد کتاب «منهاج الکرامه» علامه ی «حلی» نوشته و در آن از روش انتقاد منطقی منحرف شده و روش فحش و دشنام را در پیش گرفته و خلاف ضروریات دینی را حاوی می باشد چنانکه از کتاب «سبل الهدی» نقل است که در تطهیر اوساخ منکرات این کتاب، آب دریاها کافی نیست. او درباره ی [ صفحه 326] امام باقر علیه السلام در عبارت کوتاهی چنین می نویسد: «ابوجعفر محمد بن علی من خیار أهل العلم و الدین و قیل انما سمی الباقر لأنه بقر العلم» [2] . «ابوجعفر محمد بن علی از نخبگان اهل علم و دین است و بدان دلیل که شکافنده ی علوم اسلامی بود، باقر نامیده شده است».
احمد بن محمد ابن خلکان (681 - 608 ه)
«ابن خلکان» از مشاهیر مورخین و قضات و علمای نامی قرن هفتم هجری و در اصول اشعری و در فروع شافعی مذهب بود و کتاب «و فیات الأعیان و أبناء الزمان» از او است. «ابن خلکان» که با تمام عظمت علمی اش از متعصبین اهل سنت بوده و بیش از حد طریق عصبیت می پیمود، درباره ی امام باقر علیه السلام می نویسد: «ابوجعفر محمد بن زین العابدین علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب رضی الله عنه؛ الملقب بالباقر. أحد الأئمه الاثنی عشر فی اعتقاد الامامیه و هو والد جعفر الصادق و کان الباقر عالما سیدا کبیرا و انما قیل له الباقر لأنه تبقر فی العلم، ای توسع، و التبقر: التوسع و فیه یقول الشاعر: یا باقر العلم لأهل التقی و خیر من لبی علی الأجبل [3] . «ابوجعفر محمد بن زین العابدین... ملقب به «باقر» یکی
از ائمه ی دوازده گانه در اعتقاد شیعه ی امامیه و پدر (امام) جعفر صادق علیه السلام می باشد و باقر علیه السلام عالم بزرگ و سید عظیمی بود و به این جهت به او «باقر» گفته می شد که علم را می شکافت و به آن توسعه می داد. [ صفحه 327] شاعر در وصف او چنین گفته: ای شکافنده ی علم برای پرهیزگاران و ای بهترین کسی که بر کوههای حجاز لبیک گفتی».