- خطبه 1
- گنج اول 1
- گنج دوم 2
- گنج سوم 2
- گنج چهارم 3
- گنج پنجم 3
- گنج ششم 4
- گنج هشتم 5
- گنج هفتم 5
- گنج یازدهم 6
- گنج دهم 6
- گنج نهم 6
- گنج سیزدهم 7
- گنج دوازدهم 7
- گنج پانزدهم 8
- گنج هفتدهم 8
- گنج شانزدهم 8
- گنج چهاردهم 8
- گنج هیجدهم 9
- گنج نوزدهم 9
- گنج بیستم 10
- گنج بیست و یکم 10
- گنج بیست و چهارم 11
- گنج بیست و دوم 11
- گنج بیست و سوم 11
- گنج بیست و پنجم 12
گنج بیستم
گنج بیستم : ( طَلَبتُ العِز ) دوست دارم عزیز باشم ، مردم روی حرفم حساب بازکنند . چکار کنم ؟ امام صادق علیه السلام می فرماید : ( فَوَجَدتُهُ فی الصِدق ) حرف راست بگو . یک کلمه دروغ ، ولو به شوخی از زبانت صادر نشود . آن وقت ، وقتی حرفی نقل می شود ، می گویند چه کسی این حرف را زده است ؟ می گویند فلانی . پس اگر فلانی گفته ، درست است . این را می گویند عزت . پس ذلت چیست ؟ می گویند چه کسی گفته است ؟ فلانی . بابا ولش کن . صد تا چاقو می سازی یکی دسته نداره . این ذلت است . عزت این است که وقتی حرفی از آدم نقل می شود تمام مردم حرفش را بخرند . چرا ؟ چون یک بار هم دروغ در کلام آدم ندیده اند .
گنج بیست و یکم
گنج بیست و یکم : ( وَ طَلَبتُ الذِلَّه ) وقتی مردم احترام بگذارند و عزت کنند و آدم را بالا بنشانند خود به خود حالتی در انسان به وجود می آید که نزدیک به تکبر است . این خیلی بد است . در مقابل آدم باید ذلیل باشد ، ذلت نفس . چکار کنم خودم پیش خودم ذلیل باشم ؟ (فَوَجَدتُها فی الصوم ) تا می توانی روزه بگیر ، روزه گرفتن باعث می شود آدم ضعیف شود . وقتی ضعیف شدی به ضعف خود پی می بری و ذلت نفس هم به دنبال آن می آید و هرچه قدر هم از تو تعریف کنند دیگر فریب خودت را نمی خوری ، می گویی من که می دانم چکاره هستم . خدایا ممنون که به من در بین مردم عزت و آبرو دادی . این را می گویند ذلت نفس . آدم باید پیش خودش ذلیل باشد اما پیش مردم عزت داشته باشد .