- دیباچه 1
- اشاره 4
- 1. اصطلاح شناسی 4
- پیش گفتار 4
- اشاره 4
- ب) نظام اعتقادی 5
- الف) نظام فقهی 5
- 2. تعداد فرقه ها 8
- 3. ملاک تعیین اهل سنت 11
- اشاره 17
- بخش اول:سیره علمی امام صادق علیه السلام 17
- اشاره 18
- فصل اول: خطوط کلی سیره علمی امام صادق علیه السلام 18
- 1. تأکید بر الهامی بودن علم امام 19
- 2.کتمان اسرار و پنهان داشتن عقاید 29
- 3. مرجعیت عامه مردم 33
- 5. بهره گیری از روش های علمی رایج 35
- 4. نهی از قیاس 35
- 6 . نظارت امام بر مناظره های اصحاب 37
- 7. تأکید امام صادق علیه السلام بر تخصص اصحاب 40
- 8 . لزوم اجازه امام صادق علیه السلام در مناظره 41
- 9. نهی از نقل اسرائیلیات 43
- 10. ایجاد اختلاف در آرای اصحاب 44
- 11. ترجیح خبر مخالف عامّه، در صورت تعارض 45
- 12. اصل شتاب زدگی نداشتن در تکذیب 46
- 13. انتخاب مکان و زمان مناسب 47
- 14. توجه به درایت و فهم احادیث 48
- 15. برتری دادن دانش بر عبادت 48
- 17. منع از ارتباط با حاکمان و کارگزاران حکومت 49
- 16. تصریح به جواز نقل برخی احادیث 49
- 19. جویا شدن از دیدگاه های مخالفان و عامه 50
- 18. تأکید بر بینش عقلی 50
- 20. تشویق به جدال احسن و نهی از جدال غیر احسن 50
- 21. تأکید بر نوشتن احادیث و علوم 51
- فصل دوم: سیره امام صادق علیه السلام در برخورد با مذاهب و گروه های اهل سنت 52
- اشاره 52
- 1. گروه مرجئه 56
- اشاره 56
- الف) اهمیت عمل و نقش آن در ایمان 57
- ب) سیره امام صادق علیه السلام در برخورد با مرجئه 59
- اشاره 65
- 2. گروه قدریه 65
- الف) قدریه چه کسانی هستند؟ 68
- ب) سیره پیشوایان چهارگانه اهل سنت در برابر قدریه 70
- ج) سیره امام صادق علیه السلام در برخورد با قدریه 71
- اشاره 73
- 3. گروه جبریه 73
- الف) جُهَمیه 74
- ب) سیره امام صادق علیه السلام در برخورد با جبریه 76
- اشاره 77
- 4. گروه معتزله 77
- الف) خلق قرآن 79
- ب) نفی صفات و نفی رؤیت خدا 80
- ج) گرایش سیاسی معتزله 81
- د) قضا و قدر الهی، تفویض، امر بین الامرین 82
- ه ) سیره امام صادق علیه السلام و شیعیان در برابر معتزله 84
- 5. امام صادق علیه السلام و قُصّاص 90
- 2. _ابوهاشم صوفی_ (م. 150 ه . ق) 95
- اشاره 95
- 1. _رابعه عدوّیه_ (م. 135 و به قولی 185 ه . ق) 95
- 6 . امام صادق علیه السلام، متصوفه و زهّاد 95
- 3. حسن بن صالح بن حی (م. 167 ه . ق) 108
- 4. حسن بصری (م. 110 ه . ق) 109
- 5. حکم بن عتیبه (م. 160 ه . ق) 115
- 6 . سالم بن ابی حفصه 116
- 7. سفیان ثوری (م. 161 ه . ق) 117
- اشاره 117
- الف) پاسخ امام صادق علیه السلام به اعتراض سفیان 120
- ب) جعل حدیث از امام صادق علیه السلام 122
- ج) سفیان و شخصیت امام علی علیه السلام 123
- ه ) سفیان و قیام زید 125
- د) شخصیت سیاسی سفیان ثوری 125
- 8 . طاووس بن کیسان یمانی (م. 106 ه . ق) 126
- 9. عبداللّه بن شبرمه بن طفیل (72 _ 144 ه . ق) 128
- 10. عمرو بن عبید (م. 143 ه. ق) 132
- 11. عبّاد بن کثیر بصری 138
- 14. غیلان دمشقی 141
- 12. عمر بن زرّ 141
- 13. عمرو بن ابی المقدام 141
- 15. مالک بن انس (م. 179 ه . ق) 144
- 16. ابن سیرین (م. 110 ه . ق) 153
- 17. محمد بن عبدالرحمن بن أبی لیلی (74 _ 148 ه .ق) 157
- 18. ابوحنیفه، نعمان بن ثابت (م. 150 ه . ق) 160
- 19. یحیی بن سعید انصاری (م. 143 ه . ق) 192
- 1. اصول تقیه 193
- اشاره 193
- بخش دوم:سیره سیاسی امام صادق علیه السلام 193
- فصل اول: اصول و سیاست های کلی 193
- 2. نفی مشروعیت خلافت خلفا 194
- 3. باز داشتن افراد از خدمت در دستگاه خلافت 196
- 4. باز داشتن از دوستی با بنی امیه 197
- 5. بازداشتن شیعیان از مراجعه به قضات و والیان 197
- 6. حمایت از قیام های مردمی بر ضد حکومت ستمگر 199
- 7. به کارگیری مأمورانی در دستگاه خلافت 200
- 8. وساطت امام صادق علیه السلام نزد کارگزاران اموی 201
- 10. رعایت احکام الهی 203
- 9. نهی از هم نشینی با والیان و کارگزارن حکومتی 203
- 11. معرفی منصب خلافت به عنوان تکلیفی الهی و بسیار سخت 204
- فصل دوم: سیره سیاسی امام صادق علیه السلام در عهد بنی امیه 205
- 1. قیام زید بن علی 205
- اشاره 205
- 2. امام صادق علیه السلام و زید بن علی 206
- 3. قیام زید و بزرگان اهل سنت 210
- 1. داعیان عباسی 212
- فصل سوم: سیره سیاسی امام صادق علیه السلام در دوره انتقال خلافت 212
- اشاره 212
- 2. بیعت ابواء 230
- 3. شیوه های دعوت عباسیان 233
- 4. دعوت از امام صادق علیه السلام برای پذیرفتن رهبری دعوت 242
- اشاره 242
- الف) دعوت ابوسلمه 243
- ب) دعوت ابومسلم 245
- 5. تقاضای یاران امام صادق علیه السلام برای قیام 247
- 1. سفاح 253
- اشاره 253
- فصل چهارم: سیره امام صادق علیه السلام در عهد بنی عباس 253
- 2. منصور (136 _ 158 ه . ق) 254
- اشاره 254
- الف) آغاز اختلاف بین عباسیان و علویان 255
- ب) شکست توطئه منصور 255
- ج) بررسی روایت توطئه 256
- ه ) تقاضای منصور از امام برای دیدار با او 257
- د) کمک های مالی منصور به علویان 257
- و) تصمیم بر قتل امام 258
- ز) قیام محمد بن عبدالله بن الحسن بن الحسن علیه السلام 261
- ح) دستگیری بنی الحسن علیه السلام و اندوه امام صادق علیه السلام 262
- ط) نامه امام صادق علیه السلام به عبدالله بن حسن علیه السلام 263
- ی) شرکت کنندگان در قیام 266
- ک) قیام ابرهیم بن عبدالله 269
- 3. شهادت امام 270
- اشاره 272
- بخش سوم:سیره اجتماعی امام صادق علیه السلام 272
- اصول کلی برخوردهای اجتماعی امام صادق علیه السلام 272
- اصل اول: تقیّه 272
- اصل دوم: هم نشینی با اهل سنّت 277
- اصل سوم: عدم فراخوانی عامّه به تشیّع 278
- اصل چهارم: ارتباط امام با همه گروه ها 279
- اصل پنجم: کمک های مالی به مخالفان 280
- اصل ششم: سفارش به صله ارحام 281
- اصل هفتم: سازمان دهی شیعیان در برابر دیگر فرقه ها 282
- اصل هشتم: همدردی با همه مردم (شیعه و سنی) 283
- اصل نهم: سفارش به بی تفاوتی در برابر توهین به اهل بیت علیهم السلام 284
- اصل دهم: بیان برخی واقعیت های تاریخی 284
- اصل یازدهم: توصیه به ترک اعمال تنش زا توسط اصحاب 285
- اصل دوازدهم: تلاش علمی امام بر تصحیح برخی باورهای دینی _ اجتماعی 286
- اصل سیزدهم: محافظت از جوانان در برابر انحرافات 288
- بخش چهارم:همراه با برنامه سازان 289
- اشاره 289
- فقه جعفری و عملکرد رسانه 292
- پیشنهادهای برنامه ای 294
- پرسش های کارشناسی 296
- سخن پایانی 301
- کتاب نامه 302
قتل آنها جایز است؛ زیرا به اعتقاد او قدریه علم خدا به اشیا را پیش از وجود، انکار می کنند.(1)
سه _ شافعی قدریه را نکوهش نموده، ولی به کفر آنها فتوا نداد. وی نیز عقیده داشت قدریه علم خدا را انکار می کنند.(2)
چهار _ احمد بن حنبل نیز عقیده قدریه را مردود می دانست.(3)
ج) سیره امام صادق علیه السلام در برخورد با قدریه
امام صادق علیه السلام در راستای سیره علمی خود و تبیین حقایق دین، درباره عقاید قدریه احادیثی از خود به یادگار نهاده اند که به برخی از آنها می پردازیم:
یک _ امام صادق علیه السلام می فرماید:
مردم در عقیده قدر بر سه دسته اند: 1. برخی گمان می کنند خداوند مردم را بر گناهان مجبور می کند. این گروه به خداوند ظلم کرده و کافرند؛ 2. گروهی دیگر برآنند که تمام کارها به آنان واگذار شده است. این دسته خداوند را در سلطنت خویش سبک شمرده اند و در نتیجه کافر هستند؛ 3. برخی نیز عقیده دارند که خداوند بندگان خود را به آنچه در توانشان است، مکلف ساخته و از آنچه در توانشان نیست، معذور داشته است. پس هرگاه نیکی کنند، خداوند را شکر می گذارند و هرگاه مرتکب گناهی شوند، استغفار می کنند. این گروه مسلمان کامل هستند.(4)
1- [1] . همان؛ قاضی عیاض، ترتیب المدارک و تقریب المسالک، دارمکتبه الحیاه، ج 1، ص 176.
2- [2] . معارف، دوره 5، ش 1، ص 9.
3- [3] . همان، برگرفته از: مرهم العلل یافعی، صص 75 و 76.
4- [4] . بحارالانوار، ج 5، ص 9.