- تقديم به 1
- متن تأئيديه حضرت آيةاللّه محمد يزدي 2
- متن تائيديه حضرت آيةاللّه مرتضي مقتدايي 3
- متنتأييديه حضرت آيةاللّهسيدعلياصغردستغيبنماينده محترمخبرگانرهبريدراستانفارس 4
- مقدمه ناشر 5
- مقـدمـه مـؤلـف 7
- فصل اوّل:امـرهاي خـدا 10
- اوامر تشريع شده در اول خلقت انسان 11
- 1 ـ امر به واجب بودن لباس ظاهري و باطني و مباح بودن زينت 11
- 2 ـ امـــر بــه زينـــت نيكــو براي نمـــاز 13
- 3 ـ مجوز الهي خوردن و نوشيدن و تحريـم اسراف 14
- 4 ـ امر به استفاده از زينتهاي الهي 15
- 5 ـ امر به استفاده از رزقهاي پاكيزه الهي 16
- 6 ـ امــر به قســط و عبــادت خالصانــه 18
- قسمت دوم : تكاليـــف و احكـام فرعــي ديــن 21
- تكاليـــف و احكـام فرعــي ديــن 21
- 1 ـ امــر بــه اخــلاص در پـرستــــش 22
- 3 ـ امر بـه واجب بودن احترام پدر و مادر 23
- 2 ـ امر به احسان والدين 23
- 4 ـ امر به تواضع نسبت به والدين و دعا در حقآنان 24
- 5 ـ امر به اداي حقوق واجب و نهي از اسراف و تبذير 26
- 6 ـ امر به ملاطفت و بيان نرم با ارحام و فقيران فاميل 27
- 7 ـ امر به صحت عمل در خريد و فروش 28
- قسمــت سوم: سايــر اوامــر الهي 29
- امر به انجام عبادات و اجراي احكام 29
- امـر به جهاد خالص: رعايــت حق جهــاد 30
- امــر به توبـه نصـوح 31
- امر به انجام واجبات عبادي و مالي و اعتصام به خدا 31
- امر به استفاده از تمام خوردنيهاي حلال و طيّب روي زمين 32
- هشدار از خطوات شيطان در رزقهاي طيّب 33
- 1 ـ نهي از فريب شيطان 36
- نواهي تشريع شده در اول خلقت انسان 36
- فصل دوّم:نهيهاي خـدا 36
- 2 ـ نهي از فحشــاء 39
- تحريمهاي الهي در اول خلقت انسان 40
- محـرمات مشترك در همه اديان 41
- قسمت دوم: تكاليـــف و احكام فرعــي ديـن 47
- تكاليـــف و احكام فرعــي ديـن 47
- 1 ـ نـهـي از افـراط و تـفـريط در انفـاق 47
- 2 ـ نهي شديداز فرزندكشي بخاطر ترساز فقر و خواري 48
- 3 ـ نهي شديــد از نزديك شدن بـــه عمـل زشـــت زنـا 49
- 4 ـ نـهـــي از قـتـــــل نـفـــــس 50
- 5 ـ نهي از تجاوز بـه مـال يـتيـم 51
- 6 ـ نهي از متابعت بدون علم 52
- 7 ـ نهي از تكبر و خوشحالي زياد بـراي باطل 53
- قـسمـت ســوم: ســـايــــر نـواهـي الــهـي 55
- نهـي از دشنـام دادن به مقـدسـات ديني ديگران 55
- نهي شديد از اشاعه فحشا 56
- نهي شديد از افترا زدن به زنان شوهردار عفيف مؤمن غافل 57
- نهـــي از كــم فروشي و فساد در معــامــلات 58
- نهــي از تصـرف بـاطــل در امــوال 60
- نهـــي از رشوه دادن و رشـوه گرفتن 61
- نهي از باب كردن حلال و حرام بدون وحي 62
- نهيشديدازحرامكردنحلالخدا 63
- بدعت رهبانيت مسيحي 66
- شرط جهالــت در ارتكــاب محرمات 68
- فصل سوّم:تحريمهاي الهـي 70
- قُــلْ فيْهِمــآ اِثْــمٌ كَبيرٌ 71
- تحريم چهـار مرحلهاي شراب 72
- تحـريم قطعي شراب 73
- ترتيب آيات تحريم تدريجي شراب و شرابخواري 74
- روايـــات وارده در تـحـريـم شــراب 76
- شرح آخرين حكـم تحريم شراب، قمار، انصاب و ازلام 78
- دستور نهايي منع كامل شرابخواري 86
- تكليف شرابخواريهاي قبل از تحريم 88
- زمان تحريــم شــراب 90
- تحريــم شـــراب در همـــه اديـــان 91
- روايات مربوط به تحريم شراب و قمار 92
- تـحـــريــم زنـــا 93
- گفتاري پيرامون حرمت زنا 94
- روايــات وارده در شنــاعـت زنــا 98
- تشريــــع تحريــــم ربــا 99
- تحريم ربا و ربا خواري در قرآن 99
- تشديد تحريم ربا 100
- تقـابـل ربـا بـا انفـاق و صـدقـه 103
- عبرت تاريخ درباره تسلط رباخواران و دوستي با دشمنان اسلام 104
- شديدترين لحن خدا عليه ربا خواران 104
- مخبّط شدن ربا خواران بوسيله مَسِّ شيطان 105
- وضع مغزي و تفكرات انسان مخبّط 106
- توجيه مغز مخبّط رباخوار درباره همساني تجارت و ربا 108
- وَ اَحَـلَّ اللّـهُ الْبَيْـعَ وَ حَـرَّمَ الـرِّبـا! 109
- تكليف گناه رباخواري و همه گناهان قبل از توبـه 110
- افزايش مال بوسيله صدقات و نقصان آن بوسيله ربا 111
- از طلب ربا آنچه نزد بدهكاران مانده صرفنظر كنيد! 115
- اگـر ربـاخـواري را بـس نكنيـد به خـدا و رسـولش اعـلان جنـگ دادهايــد! 116
- اثبات مالكيت رباخوار بعد از توبه بر اصل مال، بدون بهره 117
- دستور تمديد زمان بازپرداخت قرض فقرا تا زمان تمكن آنها 117
- روايات وارده در زمينه رباخواري 118
- خوردنيهاي حلال و حرام 119
- حلّيّــت تمـــام رزقهـــاي پـاكيــــزه خــدا 119
- مجـوز خوردن گوشت چارپايان بزرگسال و خردسال 120
- تحريـم خوردنيهـاي چهارگانه 121
- مــوارد استثنــا در غذاهــا و تحريـــم آنهـا 121
- شرايط اضطرار، و مجوز استفاده محدود از غذاهاي حرام 122
- برداشته شدن حكم حرمت، به عنوان حكم ثانوي 123
- حلال شدن غذاي اهل كتاب و شرايط و دلايل آن 125
- گوشتهاي حلال و حرام، و شرايط حرام شدن گوشت 127
- حرمتخونوسهنوعگوشت،انواعمرداروكشتار حرام (309) 129
- گوشت ميتــه، و شرايــط مردار شـدن حيوان 130
- حرامشدن گوشت بهدليل ذبح در روي نُصُب و تقسيم باازلام 132
- روايـــات وارده در زمينـــه انـــواع گــوشتهـاي حـرام 133
- ضابطه عام حلال بودن طيّبات و پاكيزهها 134
- ضوابط و شرايط خاص براي حلالشدن گوشت شكار 135
- روايتي درباره شكار با سگ و ساير شكاريها 136
- ذبــح شرعـــي، و شرايـــط آن 137
- عواملطبيعي و فكري مؤثر در تغذيه انسانها از گوشت 140
- فلسفه قوانين الهي در مورد ذبح حيوان و خوردن گوشت 140
- روايات وارده در زمينه ذبح چهارپايان 140
- عقـائد امتها در مورد خوردن گوشت 141
- تقابل ذبح و عاطفه، و فلسفه تجويز ذبح در قانون الهي 143
- چرا اسلام حلّيّت گوشت را مبني بر تذكيه كرده؟ 146
- تفسيري از امام صادق عليهالسلام در فلسفه محرمات الهي 146
- نفي احكام ساختگي زمان جاهليت درباره حيوانات (359) 148
- ميــــــــــوه و زرع 149
- جواز خوردن ميوه و زرع 149
- مجـوز خوردن ميـوهها 150
- دادن حق فقرا در زمان برداشت محصول 150
- روايات وارده در زمينه حق فقرا در ميوه و زرع 151
و اما اينكه سه بار تقوا را تكرار كرد و مراحل سه گانه ايمان و عمل صالح و احسان را به آن تقييد نمود براي اين بود كه تأكيد كند در اشاره به لزوم مقارنت اين مراحل بـاتقـواي واقعـي و اينكـه نبـايد در اين مراحل هيچگونه غرضي غير ديني در كار باشد.
تقوا يـك مقـام خـاص ديني و معنوي نيست بلكه حالتي است روحي كه شامل تمامي مقامات معنوي ميشود، به ايــن معنا كه بــراي هر درجــه و مقامي از مقامات معنـوي، تقوايي است مخصوص بـه خـود آن مقـام.
پس ملخص آنچه گذشت اين شد كه مراد از آيه شريفه « لَيْـسَ عَلَي الَّذينَ ءَامَنُوا وَعَمِلُوا الصّلِحتِ جُناحٌ فيما طَعِمُوا...» اين است كه بر كساني كه ايمان آورده و عمل صالح نمودهاند نسبت به آنچه از شراب نوشيده و يا از ساير محرمات مرتكب شدهاند
تكليف شرابخواريهاي قبل از تحريم (205)
حرجي نيست، اما بهشرطيكه علاوهبر ايمان و عمل صالحشان در جميع مراحل واطوار خــود ايمـان به خـدا و رسـول و احسـان در عمـل را دارا باشنـد، و جميـع واجبـات را انجـام داده و از جميـع محـرمـات پـرهيزكار باشند.
بــا داشتن چنين فضايلــي اگر قبل از نــزول آيه تحريــم و رسيدنش بگوششان و يــا قبــل از اينكــه معنــاي آن را فهميــده باشنــد به يكــي از ايــن پليديهـا كــه عمــل شيطــان است مبتلا بودهانــد، حرجي بر آنها نيســت و خــداي تعالــي از گناهان گذشته آنان صرفنظر نموده است.
اين آيات آخرين آياتي هستند كه در باب تحريم شراب نازل شده، و نيز استفاده ميشود كه بعضي از مسلمين در ايام بعد از آيات اول تحريم و قبلاز اين آيات دست از عمـل زشت خود بر نداشته بودهاند. و نيز به دست ميآيد كه بعد از نزول اين آيات
(206) امرها ، نهيها و تحريمهاي خدا
سؤال شده است از حال كسي كه قبلاز تحريمشراب به شرب آن مبتلابودهاند، و لابد كسانيبودهاندكه ابتلاي شان به اين عمل قبل از نزول تحريم بوده، و كساني بعد از نزول و قبل از فهميدن آن، و اشخاصي بعد از نزول و بعد از فهميدن معناي آن بدون هيچ عذري، و جواب اين چند طايفه طوري داده شده كه هر طايفهاي حكم مسألهاش بحسب خصوص حال خودش معلوم شود، پس كسي كه با داشتن ايمان و احسان و در چنين حالي آنرا چشيــده (و مسلما كسي است كه قبل از تحريم و يا از روي جهل نوشيده،) حرجي بر او نيست، و كسي كه در غير اين شرايط و بدون عذر مرتكب شده حكـمش غيـر ايــن اسـت.