بهشت از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 219

پــس آيات سه گانــه در معناي آيات شريفه «اِنَّ الاِْنْسانَ لَفي خُسْرٍ اِلاَّ الَّذينَ امَنُوا وَ عَمِلـُوا الصّالِحـاتِ وَ تَواصَـوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَـوْا بِالصَّبْرِ،» است چون اين آيات نيز اهل بهشــت را منحصــرا كساني مي‌دانــد كه به خدا ايمـان دارند و اعمــال نيك

شرحي از زندگي و عيش گواراي بهشتيان (429)

مي‌كننــد و ديگــران را به حــق و به خويشتــن داري در انجــام فراميــن حق سفـــارش مـي‌كننــد.

گفتگـوي بهشتيـان در مورد نجات خانواده‌هايشان

«وَ اَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلي بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ،»

«و بهشتيــان به يكديگــر روي آورده احــوال هـم را مي‌پرسنــد.» (25 / طور)

يعنــي بـه يكديگــر روي مي‌آورنــد و هر يــك از ديگــري مي‌پرسنــد در دنيــا چــه حالــي داشتــه و چــه عملــي او را بـه ســوي بهشــت و نعيــم الهــي كشانيده؟

(430) بهشت از ديدگاه قرآن و حديث

«قالُوا اِنّا كُنّا قَبْــلُ في اَهْلِنــا مُشْفِقينَ،»

«مي‌گوينــد: ما قبـل از ايـن كه در دنيــا بوديم نسبــت به خويشاونــدان خود خيــرخــواه بوديــم و از خطـر هلاكــت زنهارشــان مــي‌داديــم.» (26 / طور)