بهشت از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 95

همان لحظه توانسته‌اي وضع و اوصاف بهشت را تصور كني و برايت كشف مي‌شود كه توصيف بهشت به دارالسلام نظير توصيف آن به جمله: «لَهُـمْ ما يَشاؤُنَ فيها،» است، براي اين‌كه لازمه سلامت انسان از هر مكروه و هر آن‌چه كه دوست نمي‌دارد اين است كه بر هر چه دوست دارد و مي‌خواهد، مسلط باشد و هيچ چيزي نتواند جلو خواست او را بگيرد و اين همان معناي آيه فوق مي‌باشد.

در آيــه مــورد بحث دارالســلام مقيد شده به قيــد «عِنْدَ رَبِّهِم» و اين دلالــت دارد بــر ايــن كه اهــل دارالســلام داراي قــرب حضورنــد و در آن‌جا بــه هيچ وجه از مقــام خـــداي سبحـــان غفلــت ندارنــد. (1)

1-الميـزان، ج 10، ص 52 .

اهل بهشت دار السلام و قرب حضور (185)

طوبي، زندگي پاكيزه‌تر

«اَلَّــذيـنَ ءَامَـنُـــوا وَ عَــمِلُــوا الصّلِـحــتِ طُــوبـي لَهُــمْ وَ حُسْــنُ مَأبٍ!»

«همان كساني كه ايمان آورده و عمل صالح انجام دادند خوشي و سرانجام نيك از آن ايشان است!» (29 / رعد)

كلمه «طُوبي» يعني پاكيزه‌تر و صفتي است براي حيات و يا معيشت، زيرا نعمت هرچــه كه باشد از اين رو گــوارا و مورد غبطــه است كه مايه خوشي زندگي است و وقتي مايــه خوشــي و سعادت اســت كه قلب با آن سكون و آرامــش يابد و از

(186) بهشت از ديدگاه قرآن و حديث

اضطراب خلاص شود و چنين آرامش و سكونــي براي احــدي دست نمي‌دهد مگر آن‌كه به خدا ايمــان داشته باشـد و عمــل صالــح كند، پس تنها خداست كه مايه اطمينــان خاطر و خوشــي زندگي است.