(دعـاها و آرزوهـای انسـان از دیدگاه قرآن و حدیث (تفسیر موضوعی المیزان صفحه 36

رابطــه دعـا با هـدف دعــا

«لَـــهُ دَعْـــوَةُ الْحَـــقِّ ... وَ مـــا دُعــــاءُ الْكفِـــريـــنَ اِلاّ فـــي ضَلـــلٍ،»

«دعوت حق خاص اوست... دعاي كافران جز در گمراهي نيست .» (14 / رعد)

خداي سبحان در آخر آيه، گفتار خود را تأكيد نموده و فرموده: «وَ ما دُعؤُا الْكافِرينَ اِلاّ في ضَلالٍ،» اين جمله به يك حقيقت اصيل ديگري اشاره مي‌كند، و آن اين است كه هيــچ دعــايــي نيســت مگــر آن كه غرض آن خداي سبحان است، چون اوست عليــم و قــديــر و غنـي و صــاحب رحمــت. پــس بــراي دعــا هيــچ راهــي نيست مگر همان راه توجه به خداي‌تعالي.

(78) دعاها و آرزوهاي انسان

بنابراين كسي كه غيرخدا را مي‌خواند و آن را غرض و هدف قرار مي‌دهد، رابطه دعــاي خــود و هــدف دعــا را از دست داده، و در حقيقــت دعايش، راه را گم كرده است. چون ضلالت به همين معناست كه چيزي از راه بيرون شود، و راهي بپيمايد كه آن را بــه مطلــوبــش نــرسـانـد. (1)

خوف و رجاء نسبت به نتيجه دعا

«...وَ اَدْعُــــوا رَبّــــي عَســــي اَلاّ اَكُــــونَ بِـــدُعـــاءِ رَبّـــي شَقِيّـــا،»

«... و پروردگارم را مي‌خوانم شايد در مورد دعاي پروردگارم شقي و محروم

1- الميـــــــــــــزان ج 22، ص 212 .