(دعـاها و آرزوهـای انسـان از دیدگاه قرآن و حدیث (تفسیر موضوعی المیزان صفحه 99

اظهــار داشتــن آن بــراي درخــواست نمــودن وعــده الهــي اســت، زيرا خداوند خود وعده داده كه آمرزش و مغفرت خود را نصيــب بندگان مؤمنش فـرمـايد.

مغفــرت و آمــرزش گنــاهــان مستلــزم نجــات از عــذاب نمــي‌شــــود، يعني نگهداري از آتش دوزخ تنها و تنها فضل و رحمتي است كه خـداونـد در حــق مــؤمنيــن و كســاني كــه به او گــرويــده‌انــد و عبــادتش را مي‌كنند ارزاني داشته، بدون اين كه بندگان مستحــق چنيــن فضلــي باشند يا بر خداوند حقي پيدا كنند، و

(206) دعاها و آرزوهاي انسان

جهتش آن است كه ايمان و اطاعت آنــان خود نعمتــي است كه پروردگار به آنان مــرحمــت فـــرمـــوده اســت.

اساسا هيچ يك از موجودات بر خداوند حقي پيدا نمي‌كنند جز آنچه خداوند بر خود قــــرار داده، كــه از آن جملــه «مغفــرت و نگهــداشتــن از آتش دوزخ نسبت به بندگاني كــه ايمــان آورده‌اند» مي‌بـاشد.

از پاره‌اي آيات مي‌توان استفاده كرد كه نگهداري از آتش دوزخ، همان مغفرت و آمرزش و به بهشت رفتن است. (1)

1- الميـــزان ج 5، ص 213 .

دعا و درخواست پرهيزكاران (207)

دعــا و چكيــده آرزوهـاي بنــده‌اي شــايستـه در مسيـر عبـوديـت

«...اَمْرَاَتَ فِرْعَوْنَ اِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لي عِنْدَكَ بَيْتا فِي الْجَنَّةِ وَ...،»