غدیر در سیره حضرت امام کاظم علیه السلام صفحه 36

وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتَّی عادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَدِیمِ. مراد آن که حقّ تعالی در این آیه شریفه تشبیه فرموده ماه را بعد از سیر در منازل خود به چوب خوشه خرمای کهنه و تعبیر از او به قدیم فرموده، و چون چوب خوشه خرما در مدت شش ماه صورت هلالیّت پیدا می کند پس قدیم آن است که شش ماه بر او بگذرد، و تازه که خلاف قدیم است مملوکی است که شش ماه در ملک او نبوده.

راوی گوید: پس باز کردم مهری دیگر دیدم نوشته بود: چه می فرماید عالم در این مسأله که مردی گفت به خدا قسم صدقه خواهم داد مال کثیری، چه مقدار باید صدقه دهد؟

حضرت در زیر سؤال به خطّ شریف خود نوشته بود: جواب: هرگاه آن کس که سوگند خورده مالش گوسفند است، هشتاد و چهار گوسفند صدقه دهد، و اگر شتر است، هشتاد و چهار شتر تصدّق دهد، و اگر درهم است، هشتاد و چهار درهم، و دلیل بر این قول خدای تعالی است: لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّهُ فِی مَواطِنَ کَثِیرَهٍ یعنی به تحقیق که یاری کرد شما را خداوند در موطن های بسیار، شمردیم موطن های پیغمبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم را پیش از نزول این آیه یافتیم هشتاد و چهار موطن بوده که حقّ تعالی آن موطن ها را به کثیر وصف فرموده.

راوی گوید: پس شکستم مهر سیّم را دیدم نوشته بود: چه می فرماید عالم در این مسأله که مردی نبش کرد قبر مرده ای را پس سر مرده را برید و کفنش را دزدید؟

مرقوم فرموده بود به خطّ خود: جواب: دست آن مرد را می برند به جهات دزدیدنش کفن را از جای حرز و استوار، و لازم می شود او را صد اشرفی برای بریدن سر میّت، زیرا که ما قرار دادیم مرده را به منزله بچه در شکم مادر پیش از آن که روح او را دمیده شود و قرار دادیم در نطفه بیست دینار تا آخر مسأله.