غدیر در سیره حضرت امام کاظم علیه السلام صفحه 42

گفتم: آری، خیال داشتم آن را نزد تو آورم.

گفت: بیاور. می دانستم که شب آمده ای. نامه را بیرون آوردم و به او دادم.

نامه را گرفت و بوسید و روی چشمش گذاشت و گریه کرد.

گفتم: چرا گریه می کنی؟ گفت: بخاطر اشتیاق دیدار آقایم گریه می کنم. نامه را گشود و آن را خواند.

سپس سرش را بلند کرد و گفت: ای بکّار! دزد به خانه ات آمده است؟

گفتم: آری.

گفت: هر چه در دکان داشته ای برده است؟

گفتم: آری.

گفت: خداوند عوض آن را به تو داده است. مولایم به من دستور داده است هر چه از دکانت به سرقت رفته. آن را جبران کنم. چهل دینار به من داد. و من تمام چیزهایی را که در دکان بود، قیمت کردم که چهل دینار شد. سپس نامه را باز کرد دیدم در آن نوشته شده است: چهل دینار قیمت آنچه که از دکان «بکّار» دزد برده است به او پرداخت نم

جلوه های اعجاز معصومین علیهم السلام ،ص:251تا ص:253

از نظر اهل سنت

ابن اثیر

ابن اثیر- که از متعصّبان اهل سنّت است- گفته: آن حضرت را کاظم لقب دادند به جهت آن که احسان می کرد با هر کس که با او بدی می کرد و این عادت او بود همیشه.

و لکن اصحابش به جهت تقیّه گاهی از آن جناب به عبد صالح و گاهی به فقیه و عالم و غیر ذلک تعبیر می کردند، و در میان مردم به باب الحوائج معروف است

منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل علیهم السلام(فارسی)، ج 3، ص: 1463

شافعی

تمجید یکی از علمای اهل تسنّن از امام کاظم علیه السّلام