آشنایی با علوم قرآنی صفحه 12

إِنَّا أَوْحَیْنا إِلَیْکَ کَما أَوْحَیْنا إِلی نُوحٍ وَ النَّبِیِّینَ مِنْ بَعْدِهِ «1» «ما همچنان که به نوح و پیامبران بعد از او وحی کردیم، به تو [نیز] وحی کردیم.» آثار این وحی کتابهای آسمانی است که در دست است و هزاران میلیون پیرو عقیده‌مند با ایمان دارد. آخرین و مهمترین کتاب وحیانی قرآن مجید است که تحریف ناشده به دست ما رسیده و در راه شناخت آن هستیم.

خلوت‌گزینی و دوران آمادگی‌

خلوت‌گزینی و دوران آمادگی

این پرسش ذهنهای جویاست که پیامبر اسلام پیش از بعثت و دعوت به اسلام خود از چه آیینی پیروی می‌کرد؟ در پاسخی کوتاه گوییم: بنابر آنچه از مدارک مذهبی برمی‌آید حضرت محمد صلّی اللّه علیه و اله از کودکی در عین عنایت پروردگار بود و نظر مهرآمیز آفریدگارش او را از عقاید باطل و اعمال ناشایست جاهلی برکنار می‌داشت و فضایل اخلاقی را به وی می‌آموخت، «2» تا به حدّ اعلای عقل و کمالات انسانی نایل شد، به گونه‌ای که از جوانی در بین مردم به لقب «امین» شهرت یافت. این وصف جلوه‌ای است از خرد ناب و سرشت پاک و فطرت سالم آن حضرت که با ستایش و پرستش خدای یکتا تقویت می‌شد. در این سیر معنوی از برنامه‌هایی که آن جناب اجرا می‌کرد- بویژه در سالهای نزدیک بعثتش- خلوت‌گزینی و رفتن به غار حرا در ماه رمضان برای اعتکاف «3» و عبادت بود که آن را «تحنّث» می‌گفتند، و معنی لغوی‌اش دوری از «حنث» یعنی گناه است.

امّا شریعت و آیینی که حضرت محمّد صلّی اللّه علیه و اله پیش از بعثت بر طبق آن عبادت می‌کردند ظاهرا آیین حنیفی بود. «حنیف» که در لغت «میل کننده [از باطل به حق]، بازگشته از

__________________________________________________
(1) نساء/ 163.
(2) ر ک: علی بن ابی طالب علیه السّلام، نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، دکتر سیّد جعفر، خطبه 192، ص 222.
(3) اعتکاف: در لغت گوشه‌نشینی برای عبادت است. در شرع، درنگ کردن در مسجد است به نیّت عبادت.

اعتکاف در شریعت اسلام مستحبّ است، امّا ممکن است با نذر یا قسم یا عهد بر شخص واجب شود.

زمان آن ایّامی است که روزه گرفتن در آن صحیح باشد و بهترین اوقاتش دهه آخر ماه رمضان است ...

(ترجمه و برگرفته از: الامام الخمینی، روح اللّه الموسوی، تحریر الوسیله، 1/ 277- 278. بنابراین «تحنّث» با تفاوتهایی همانند اعتکاف در مسجد است که بعدها در اسلام تشریع شد.