آشنایی با علوم قرآنی صفحه 84

می‌نویسد:

«در میان کتابهای قدیمی، کتاب دیگری نتوان یافت که قرنها بر آن گذشته باشد و تا این حد بلاشبهه باقی مانده باشد. مسائلی از این قبیل که فلان سوره مشکوک است، فلان آیه در فلان نسخه هست و در فلان نسخه نیست در مورد قرآن اساسا مطرح نیست. قرآن بر نسخه و نسخه‌شناسی پیشی گرفت. جای کوچکترین تردیدی نیست که آورنده همه آیات موجود حضرت محمد بن عبد اللّه صلّی اللّه علیه و اله است، که آنها را به عنوان معجزه و کلام الهی آورد و احدی نمی‌تواند ادّعا کند و یا احتمال بدهد که نسخه دیگری از قرآن وجود داشته و یا دارد. هیچ مستشرقی هم در دنیا پیدا نشده که قرآن‌شناسی را بخواهد از این جا شروع کند که بگوید باید به سراغ نسخه‌های قدیمی و قدیمی‌ترین نسخه‌های قرآن برویم و ببینیم در آنها چه چیزهایی هست و چه چیزهایی نیست ...

یکی دیگر از جهاتی که سبب حسن پذیرش قرآن در میان مردم می‌گردید جنبه ادبی و هنری فوق العاده قوی آن بود که از آن به فصاحت و بلاغت تعبیر می‌شود. جاذبه ادبی شدید قرآن باعث می‌شد مردم توجّهشان به آن جلب شود، و آن را به سرعت فراگیرند.

امّا برخلاف سایر کتابهای ادبی نظیر دیوان حافظ و اشعار مولوی و ..... که علاقه‌مندان به دلخواه در آن دست می‌برند تا آن را به خیال خود کاملتر کنند! احدی به خود اجازه دست بردن در قرآن را نمی‌داد، زیرا بلافاصله این آیه: وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ الْأَقاوِیلِ لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِینَ، فَما مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حاجِزِینَ «1» و آیات دیگری که عظمت [کیفر] دروغ بستن بر خدا را آشکار می‌کند در ذهنش نقش می‌بست و از این امر منصرف می‌شد. به این ترتیب قبل از آن که تحریف در این کتاب آسمانی راه پیدا کند آیات آن [که در ذهن و زبان عموم بود] متواتر شد و به مرحله‌ای رسید که دیگر انکار و یا کم و زیاد کردن حتی یک حرف از آن غیر ممکن شد». «2»

2- همه‌خوانی قرآن و تواتر آن‌

2- همه‌خوانی قرآن و تواتر آن

مرحوم علّامه علی اکبر دهخدا در پاسخ شبهه «تحریف قرآن» می‌نویسد:

__________________________________________________
(1) الحاقّه/ 44- 47: «و اگر [او] پاره‌ای گفته‌ها بر ما بسته بود. دست راستش را سخت می‌گرفتیم. سپس رگ قلبش را پاره می‌کردیم و هیچ یک از شما مانع از [عذاب] او نمی‌شد.»
(2) مطهّری، مرتضی، آشنایی با قرآن- شناخت قرآن- 12- 14 با تلخیص.