قلب، عقل، علم و کلام از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 27

«اَفي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ اَمِ‌ارْتابُوا اَمْ‌يَخافُونَ اَنْ‌يَحيفَ‌اللّهُ عَلَيْهِمْ وَ رَسُولُهُ... .» (50/نور)

ظاهر سياق آيه بالا اين است كه مراد به مرض قلوب ضعف ايمان باشد. هم‌چنان كه در آيه ديگر مي‌فـرمـايد: «سخـن را نـرم نگــوينـد تا طمع كنـد آن كس كه در قلبش مرض اسـت...،» (32 / احـزاب) و در آيــه ديگــر مي‌فـرمـايـد: «اگـر منـافقيـن و بيمـاردلان و دروغ پـردازان مـدينـه دسـت بـرنـدارنـد تـو را بـر آنــان مي‌شـورانيـم... .» (60 / احــزاب)

امـــا ايـــن كــه مـــراد بــه مــرض قلــب نفـــاق بــاشــد، بـــاطــل اســـت. (1)

1- الميــــــزان ج 28، ص 276. ج 29، ص 211 .

(50) قلب، عقل، علم و كلام

دل‌هــاي مُهــر شـده از نظـر قـرآن

«...فَطُبِـــــعَ عَلـــــي قُلُــــوبِهِــــمْ فَهُـــــمْ لا يَفْقَهُـــــونَ،»

«...خدا مهر بر دل‌هايشان نهادتا هيچ درك نكنند.» (3/منافقون)

مهــر بــــه دل خوردن يعني چــه ؟

يعني همين كه دل به حالتي درآيد كه ديگر پذيراي حق نباشد و حق را پيروي نكند، پس چنين دلــي قهــرا تابع هــواي نفس مي‌شــود. هم‌چنان كــه در جاي ديگر فرمود: