قلب، عقل، علم و کلام از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 38

عبـور از عقــل به حـق

«...فَبَشِّــرْ عِبــادِ . اَلَّـــذينَ يَسْتَمِـعُــونَ الْقَـــوْلَ فَيَتَّبِـعُــونَ اَحْسَنَـــهُ...،»

پس بندگان مرا بشارت بده. همان‌هايي را كه به هر سخن گوش مي‌دهند و بهترين آن را پيــروي و دنبال مي‌كنند، آنان هستند كه خــدا هــدايتشــان كــرده و آنان هستنــد صــاحبـان عقـل،» (17 و 18 / زمر)

1- الميــــــزان ج 3، ص 273 .

(70) قلب، عقل، علم و كلام

«...وَ اُولئِكَ هُمْ اُولُــوا الاَْلْبــابِ،»

«...اين‌هـاينـد تنهــــا كســـــانـي كـــــه صــــاحــب عقل‌انــد.» (18 / زمــر)

از ايــن جملــه استفــاده مي‌شــود كـه: عقــل عبــارت است از نيــرويــي كه با آن بــه ســـوي حـق راه يـــافتـــه مــي‌شـــــود.

نشـاني داشتن عقل، پيروي از حق است.

از آيه «وَ مَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ اِبْراهيمَ اِلاّ مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ... ـ اعراض از ملت و كيش ابراهيم از حماقت نفس است،» (130 / بقره) استفاده مي‌شود سفيه آن كسي است كه دين خدا را پيروي نكند و در نتيجه عاقل آن كسي است كه ديــن خــدا را پيروي كند.