قلب، عقل، علم و کلام از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 64

چون از هر علم ضروري به رؤيت تعبير نمي‌شود. مثلاً ما به علم ضروري مي‌دانيم كه شهري به نام لندن وجود دارد، ولكن صحيح نيست بصرف داشتن اين علم بگوئيم: «ما لندن را ديده‌ايم.» اگر هم بخواهيم مبالغه كنيم، بايد بگوييم: «آن‌قدر براي من روشن است و يقين من به وجود آن آن‌قدر زياد است كه تو گويي من ايشان را ديده‌ام،» نه اين كه بگوئيم: «من آن را ديده‌ام.»

ازاين‌مثال روشن‌ترعلم ضروري به بديهيات اوليه از قبيل «يك نصف عدد دو است،» چه اين بديهيات به خاطر كليتي كه دارند، محسوس و مادّي نيستند و چون محسوس

(116) قلب، عقل، علم و كلام

نيستند مي‌توانيم‌اطلاق علـم برآن‌هابكنيم، ولكن صحيح نيست آن‌ها را رؤيت بناميم .(1)

رؤيــت و لقـاء اللّه

«وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ. اِلي رَبِّها ناظِرَةٌ،»

«بعضــي چهــره‌هــا آن روز شــاداب است و ســوي پــروردگــار خــويـش نگـــران اســت.» (22 و 23 / قيــامـت)

1- الميزان ج 16، ص 81 .

رؤيت و لقاءاللّه (117)

از كلام مجيد خداي تعالي استفاده مي‌شود، علمي كه از آن به رؤيت و لقاء تعبير شده تنهــــا بــــراي صــالحين از بنـدگـانش آن هم در روز قيـامـت دســت مي‌دهــد.